Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΗΣ ΛΑΟΥΡΑΣ

FRANCESCO PETRARCA


CANZONIERE, CCLX:
[ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΕΙΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ Τ’ ΑΣΤΕΡΙ]


Δυό μάτια όμορφα είδα πάνω από τ’ αστέρι
της μοίρας να με λούζουν στο άγνος και στο γλύκος,
κι ευθύς ανοίχθηκεν έντος μου του έρωτα οίκος,
κλειστός στα μάτια που παλιά μού είχε φέρει.

Καμμιάς το βλέμμα δεν φυσάει αύρα τέτοια, αγέρι
στον νου μου τέτοιο, να ’χει δύναμη και νείκος –
μηδέ εκεινής, της παγκαλλίστης, που αδίκως
Τρώες χάλασε κι Έλληνες μ’ ερώτων χέρι.

Τη Λουκρητία ξεπερνάει στο κάλλος· άλλο
μεγάλο σέμνωμα ομορφιάς μπροστά της σβήστη:
και η Αργεία, και η Πολυξένη, και η καλή Υψιπύλη…

Η υπεροχή της είναι δόξα και (αν δεν σφάλλω)
της φύσης θαύμα, και χαρά για μένα υψίστη.
Μα αργά ήρθε ένα πρωί κι έφυγε νωρίς το δείλι.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Στο ρόλο της Λάουρας η Κ. Άντζελα Αρτοζίν.