ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ
ΦΑΛΗΡΟ
Eίχε όλα της τα μάγια η νύχτα• μόνη
εσύ έλειπες. Aργά κινάω να φύγω,
μα ξάφνου στη μπασιά του μπαρ ξανοίγω
αυτοκίνητο να γοργοζυγόνη.
M' ελπίδα σταματάω. Nά το, πλακόνει.
Παραμερίζουν οι άλλοι. Άσειστος μπήγω
τη ματιά μου στα μάτια σου. Άλλο λίγο
ακόμα και ο σοφέρ σου με σκοτόνει.
Aρχοντοπούλα μ' άφταστα πρωτάτα,
με των Eφτά νησιών τες χίλιες χάρες,
τετράξανθη ομορφιά γαλανομάτα,
του θανάτου δε μ' έπιασαν τρομάρες ―
γλυκύτατες μ' ελυώσανε λαχτάρες
να συντριφτώ κάτω από εσέ στη στράτα.
Για τη δροσιά, που χρειάζεται σήμερα ιοδίως (λόγω καύσωνος), φροντίζει η γνωστή μας από παλιά ποστάκια κ. Almudena Fernandez.
ΣΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτης θάλασσας τα κύματα
που σκάνε στα βραχάκια
εκεί θα είμαι αγάπη μου
να κυνηγώ ψαράκια
πετρόψαρα
αφρόψαρα
γοβιούς και καβουράκια
Κι εσύ με το βαρκάκι σου
και το λευκό πανάκι
να θες να καθρεφτίζεσαι
στο γαλανό νεράκι
χρυσόψαρο
ασημόψαρο
χελιδονοψαράκι
Να βγάζεις το βαρκάκι σου
στα άσπρα βοτσαλάκια
να πίνουμε τον έρωτα
να ψήνουμε ψαράκια.
Το ανωτέρω από τους ανέκδοτους στίχους του Γιάννη Λογοθέτη.
Υ.Γ. Εκείνο το αντηλιακό "βαρκάκι" της τελευταίας στροφής θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα "βρακάκι" προς επίρρωσιν του καύσωνος!
@ lapsus digiti: δηλαδή να βάλω σχετική φωτογραφία με προτρέπετε ή, μήπως, κατάλαβα λάθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραλλαγή των smiths σε άλλη εποχή, άλλον τόπο και άλλο κόντεξτ:
ΑπάντησηΔιαγραφήAnd if a ten-ton truck
Kills the both of us
To die by your side
Well, the pleasure - the privilege is mine
@ Ich bedanke mich!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιωργος κεντρωτής: Χαιρετούμε! Μας αποστομώσατε με το διάτορον και ευάερον βρακάκι της κυρίας Fernandez! Τη δροσιά του να 'χετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιόρθωση: Τη βρώσιμη Αμβροσία εννοούσαμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ lapsus digiti: Αυτό που μου γράψατε δεν είναι ευχή. Αυτό είναι υπέρβαση του προσωπικού κισμέτ. Έχω ελπίδες - λέτε;...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιώργος κεντρωτής: η υπέρβαση του προσωπικού κισμέτ δεν είναι κάτι δύσκολο για κάποιον που οι πηγαίες γλωσσικές του χάρες μας αρκούν, για να φανταστούμε σε όλο τους το μεγαλείο τα πυγαία -και όχι μόνο- θέλγητρα των ωραιοτέρων κορασίδων!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ lapsus digiti: Τώρα βεβαιώνομαι (αναθυμούμενον τον πλατωνικό "Κρατύλο") ότι εσείς τουλάχιστον το ψευδώνυμό σας το έχετε "φύσει" και όχι "θέσει ή ήθει". Κοίτα, δηλαδή, να δεις πράγματα μες στο canicule του κιαρατά! Και το "canicule" διαθέτει -όπως ευκόλως αντιλαμβάνεσθε- τας "πυγάς" του. Και το "ευκόλως", άλλωστε!... Μπράβο σας που με βάζετε να γράφω τέτοια πράματα... Τί ψυχή θα παραδώσετε;...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ lapsus digiti: Το "αναθυμούμενον" διαβάστε το "αναθυμούμενος"...
ΑπάντησηΔιαγραφή@γιωργος κεντρωτης: Είμεθα σκυλόψυχοι άνθρωποι! Άλλωστε, δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα που θα τινάξουμε τα κώλα. Πώς το ξέρουμε; Μας το ψιθύρισε η Ελισάβετ η γοργοεπήκοος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.1 Αγαπάμε τη δουλειά σας στον "Κρατύλο".
Υ.Γ.2 Μες στη ζέστη χρειαζόμαστε μιαν Έρση!