ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

FRANCISCO DE QUEVEDO



Η ΓΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΝΙΑ

Θες, τώρα, να μας πεις και να μας πείσεις ότι είσαι μόνον
δεκαέξη;… ή δεν κοιτάς που η ευλογιά σε ροκανίζει;
Και το μωρό δεν έχει δόντια ναν τα σφιγκοτρίζει,
πλην είν’ μωρό – όχι γριέντζω κλασοδόντα ογδόντα χρόνων!

Για καλλονή περνιέσαι (χα!), υπεράνω ετών και αιώνων·
δεν παν –λες– χρόνια που ’τρωγες από το ρωγοβύζι.
Έλα, όμως, που το στόμα σου γριαμπάμπω μού θυμίζει,
το δε βρακί σου μπόχα (πφ!) έχει έως κι εκατό σκατώνων!

Σαλιάρα και φασκιές μωρών σού ’ν’ τα κοντά σοσόνια!
Της νιότης θες το φαίνεσθαι να επιδεικνύεις, μα μήτε
της μούρης σου οι ρυτίδες έαρ δηλώνουν. Και τα ψώνια

να ζήσουν πρέπει· διό και τόσες μαϊμουδιές λυπητε-
ρές χάβουμε: πως (και καλά!) εσύ σέρνεις λίγα χρόνια…
(σαν τα ψωμιά!) – αυτά που σού ’χουν μείνει ακόμη, εννοείται…


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.