ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
ΩΔΗ Σ' ΕΝΑ ΔΡΟΜΕΑ ΗΜΙΑΝΤΟΧΗΣ
Σε βρήκα έξω απ’ την Ιεριχώ
να κλαις στων σαλπισμάτων το σκοπό
φωτόνια στην παλάμη να κρατάς
πέντε δηνάρια τό ’να να πουλάς
Και οι τυφλοί τα οράματα
πώς κοίταζαν κατάματα
παραμυθάκι μου ακριβό
νά ’ξερες πόσο σ’ αγαπώ.
Και καθώς δεν επέφτανε τα τείχη
να φύγουμ’ είπες κι όπου μας βγάλει η τύχη
και πάει στη νύχτα ακέφαλη η πορεία
μας φέγγει μια ετερόφωτη λυχνία
Τώρα ανακάλυψες μεμιάς
σαράντα αιώνες μοναξιάς
παραμυθάκι μου ακριβό,
βαλκανικά σε χαιρετώ
Ωραίο το φαναράκι στη photo, αλλά αν μας πέσει στο κεφάλι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιεριχώ με οδήγησε σ' ένα παλιό δικό μου που το είχα ξεχάσει εντελώς και προσπάθησα να το θυμηθώ. Το είχε πει σε δίσκο ο Δεκεριάν. Στο στέλνω για να υπάρχει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Εγώ γεννήθηκα στου κόσμου το πηγάδι
και χρόνια σπούδαζα ακτίνες του φωτός
Ήπια ξεχάστηκα ξενύχτησα ένα βράδυ
κι απ' τον νυμφώνα σας κοιμήθηκα εκτός
Κι εσύ χωμένος τώρα σε μια πολυθρόνα
σ' ένα γραφείο στην ατζέντα σου σκτφτός
"θέλει αγώνα η ζωή" μου λες "αγώνα"
να φας τον άλλονε προτού σε φάει αυτός
Μα εγώ γεννήθηκα στου κόσμου τον βυθό
και δεν με νιάζει κι αν χαθώ
Έπαιζα σάλπιγγα τα βράδια σε ορχήστρες
σε καμπαρέ στη Δυτική Ιεριχώ
κι από τα κάστρα πίσω από τις πολκεμήστρες
κατρακυλούσε της φωνής μου η ηχώ
Και συ ρωτάς όλο ρωτάς, να μάθεις θέλεις
με ποιον κοιμάμαι τι φορώ τι αγαπώ
όλη η ζωή μου ένα δελτίο ήταν θυέλλης
αν δεν σου φτάνει αυτό τι άλλο να σου πω
Εγώ μεγάλωσα στου κόσμου τον βυθό
και δεν με νιάζει κι αν χαθώ
@ locus solus: Φαναράκι δεν πέφτει. Κανά λαχείο γίνεται να μας πέσει;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ μένανδρος: Το θυμάμαι. Καλά έκανες και τό 'στειλες.