ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ (1911-2005)
ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
Το φιλικό ποτάμι αναδιπλώνεται
στην ερημιά της ροής του
λαλεί πουλί αδέσμευτο
δώθε και πέρ’ απ’ το χρόνο
ταξίδι ζωής σε άδειο παρόν:
χαίρεται με το τίποτα η καρδιά
του νου τα νερά διαυγή
εν σιγή στη γη αλγεί το αίσθημα
μουσική των σφαιρών
και τόνοι μέσα στον τόνο
καλάμι που κινιέται στον άνεμο
της ανεμώνας η απρόσκλητη χαρά
κι αιφνίδια επίσκεψη αγνώστου.
ΣΤ’ ΑΛΩΝΙΑ ΣΤΟ ΞΑΝΕΜΙ
Στ’ αλώνια, στο ξανέμι, που οι καρποί
ανάκατοι με χώμα: δώμα της ανάμνησης.
Οι μεγάλοι φευγάτοι, μείναμ’ εμείς
το παιδολόι: κορίτσια κι αγόρια
αλώνια στα χρόνια της γνήσιας αίσθησης
άλογα τρέχουν ξαναμμένα
κι εμείς κρυμμένοι στ’ άχυρα
μετά τον χορό των χεριών
και των μορφών τη συζήτηση
χορός των σωμάτων
αλώνια στα χρόνια της αίσθησης
άλογα τρέχουν ξαναμμένα.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΑΓΙΔΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Ήταν καλά βολεμένο το σπιτάκι μας
καλύβι πάνω σε νησί
τραγούδια του πελάγου.
Σε βράχους αφροί και στα πόδια σου
εσύ γυμνή και νέα Εύα
φάγαμε, κοιμηθήκαμε
σαν τους πρώτους καιρούς:
ούτε θεοί, ούτε προφήτες, ούτε δαίμονες
δίχως ιστορίες κι αμαρτήματα.
Ήταν καλά βολεμένο το σπιτάκι μας
Σε λεύτερο πνεύμα και σώμα
Κοχύλια περπατάνε και γελάνε στο γιαλό
Τα νερά χαρά ζωής.
Δεν ήταν ακόμα παγίδα ο χρόνος.
Από τη συλλογή «Αιθρία Σιγή», Κέδρος, Αθήνα 1976.
Ευχαριστώ πολύ. Ως αντίδωρο προσφέρω στους εκλεκτούς θαμώνες του blog σας ένα ποιηματάκι σπανιόλικο του FRANCISCO BRINES - όποιος γουστάρει μεταφράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήOTRO VIVIR
Lento voy con la tarde
meditando un recuerdo
de mi vida, ya solo
y para siempre mio.
Y en el cipres, que es muerte,
reclino el cuerpo, miro
la superficie blanca
de los muros, y sueno.
El sol da en la varilla
de hierro, y una sombra
senala en la pared,
lentamente la mueve.
Cierro los ojos. Llega
la brisa, gira las hojas,
roza mis sienes. Abro
nuevamente los ojos.
En la pared anida
la tarde oscura. Nada
visible late, rueda.
Callan el mar y el campo.
Muy despacio se mueve
el corazon, senala
las horas de la noche.
Lucen altas estrellas.
Vive por el un muerto
que ya no tiene rostro;
bajo la tierra yace,
como el vivo, esperando.
Απο τις PALABRAS A LA OSCURIDAD, Madrid 1966.
@ locus solus: Αντίδωρο για τον Brines θα σου βάλω κάποιον τύπο από την Ιστιαία. Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή