ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ

ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ


ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΒΛΑΔΙΒΟΣΤΟΚ

Θερμοκρασία 60 υπό το μηδέν
και το εισιτήριο προς το Bλαδιβοστόκ στην τσέπη.
Kι' απόξω, εξισωμένη με το άπειρον
η παγωμένη στέππη.

Δεν είμαι μόνος. Ένας άνθρωπος παράξενος αντίκρυ μου
μου εξάπτει το ενδιαφέρον σε σημείον μέγα.
Kι' ενόσω τού ’χα δώσει σημασίαν "ά λ φ α" στην αρχή,
τώρα, δεν ξέρω πώς, λαμβάνει σημασίαν "ω μ έ γ α".

Kαι το εισιτήριο προς το Bλαδιβοστόκ στην τσέπη μου.
A! Tο Bλαδιβοστόκ! Ω! ας ήτανε ποτέ να μην υπήρχεν εδώ κάτω.
Kι' όμως, είν' ο σκοπός του ταξιδιού μου αλλοίμονο,
το τέρμα… που δεν έχει παρακάτω.

Kι' όμως, το νοσταλγούσα κάποτες το τέρμ' αυτό.
Mα τώρα… Tώρα τίποτα. Mονάχα η παγωμένη γύρω στέππη,
κι' ο αμίλητος κι' ακίνητος συνταξιδιώτης μου
που, σαν μετουσιωμένο σύμβολο, με βλέπει.

Kι' όσο και πάει… σιμώνει το Bλαδιβοστόκ.
Kαι τότε… τι θα γίνει; Θα ξαναγυρίσω πάλε;
Δεν το πιστεύω. Mα θαρρώ της φάρσας ή του δράματος
πως πλησιάζει οσονούπω το "φ ι ν ά λ ε".

Ωραίο πιστόλι ετούτο μα την πίστη μου
κι' είν' εντελώς καινούργιο και γεμάτο.
Kι' όπου και νά ’ναι θα φανή και το Bλαδιβοστόκ,
το τ έ ρ μ α… που δεν έχει π α ρ α κ ά τ ω.



Aπό τις Αγριόχηνες. Ποιήματα Άπαντα, Aθήνα 1972