Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΟΥ...
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
ΖΟΥΓΚΛΑΜουσελίνα τέζα
σ' ορθοβύζι ντούρο
προσωπάκι σκούρο-
λάγνα χαβανέζα!
Kορακοφρυδάτη,
μυγδαλοματούσα,
μελισσοχνουδάτη.
Ε, και να πατούσα
τ' ατσαλένιο νύχι,
δόντι σιδερό,
στο κρουστό σου σνίχι
το μαυριδερό,
όπως στη λαγκάδα
την ερημική
τίγρη τη ζαρκάδα
την καταξεσκεί
κι' άγρι' αντιβογκά
γύρω στα λογκά
η χαρά του ενού
Χάρος τ' αλλουνού.
Έψαχνα την αφορμή για να βάλω εδώ ένα ποίημα που αγαπώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ και τίποτα
Μου έτυχε ν'ακούσω πολλούς ρωμιούς
να λένε για την παλιά τους αγαπημένη:
Της έχω κάνει τον κώλο φουγάρο!
Ξεχνούν, οι αγνώμονες,
ότι κάποτε προσκυνούσαν αυτόν τον κώλο,
που τόση χαρά και ηδονή τους έδινε.
Η αχαριστία με πληγώνει περισσότερο από την άθλια φράση.
Ηλίας Πετρόπουλος
Και να που σου την έδωσε την αφορμή, αγαπητέ μου ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ, η Ζούγκλα του μπαρμα-Κώστα! Ό,τι πείτε, μαιτρ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το ποίημα του μπαρμπα Κώστα κι ας είμαι εχθρός της ποίησης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ποίημα του Πετρόπουλου στριφογυρίζει στο μυαλό μου μήνες τώρα, είναι πολύ γοητευτικό και πικρό. Τώρα μεταφράζω ένα άλλο ποίημα που θα σας δείξω προσεχώς.
Καλημέρα.
Και γιατί είσαι, γαύριστε, εχθρός της ποίησης; Έχει εχθρούς η ποίηση; Ερωτώ ειλικρινώς, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο λέίπει μια μελέτη γι αυτό που θα λέγαμε γλώσσα της ωμότητας στο Βάρναλη. Είναι το καμμάτι του έργου του που δημιουργεί αντικρουόμενα συναισθήματα καθώς το ιδιόλεκτο αυτό της ωμότητας έχει αλλάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνεισφορά μου είναι ένα δίστιχο από τον Πόλεμο:
Ω γυναικούλες που ποτέ δεν σας είδε μάτι ξένο/στήθη βγαλτά κι ως την κοιλιά φουστάνι ανασυρμένο.
Εχθρός της ποίησης είναι βαριά κουβέντα, πράγματι. Μέχρι τώρα δεν κατάφερα να τα πάω καλά μαζί της. Πολύ λίγες φορές είναι που απόλαυσα ή κατάλαβα ένα ποίημα. Γι' αυτό παρακολουθώ το blog θύραθεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλος Βαρναλίζει
ΑπάντησηΔιαγραφήκι άλλος Βιρνα Λιζι
(άσχετο αλλά κάτι τέτοια αρέσουν στον μαιτρ)
Και ο Μπαρμπα Κώστας είχε κάποια μικρά προβλήματα με τους συνιδεάτες του για την τόλμη του να βλέπει κατάματα τα πράγματα, αλλά μεγαλύτερα είχε ο πατριώτης μου ο Κούντερα όπως βγαίνουν σήμερα στο Φως. (Αν και ο μαιτρ διαβάζει μόνο Πρωταθλητή.)
Γιώργο Μίχο την αγάπη μου,... έστω και δίκοπη
@ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΟΣ: Νά ΄τανε, φίλε Γιώργο, και το μόνο που λείπει! Πάντως ο Βάρναλης είναι -πάνω από όλα- μέγας λυρικός. Σ' ευχαριστώ που καταθέτεις τον οβολό σου στο Αλωνάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ΤΟΥΚΙΘΕΜΠΛΟΜ: Βέβηλε! Παγανιστή!
@ ΤΣΕΧΑ:
Πές μου, ρε χα-
μένη Τσέχα,
ποιός έχει γράψει το ακόλουθο στιχάκι;
Νύχτα με μαύρη νυχτικιά
παρέα κάνει στα χτικιά,
στην αγορά και στα σφαγεία,
νύχτα χλωμή σαν παναγία.
Έχεις και τα υπόλοιπα στιχάκια γραμμένα ή από μνήμης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ... Ρομπέρτο Juarroz μεταφράσαμε. Με τον Ρομπέρτο Κάρλος τι θα κάνουμε;
@ iren oyitsak: Το πρώτο τετράστιχο θυμόμουν μόνο. Εσύ ξέρεις / θυμάσαι τη συνέχεια; Αν ναι, γράφ' τηνε. Αν όχι, και πάλι γράφ' τηνε!
ΑπάντησηΔιαγραφή