.jpg)
MIGUEL HERNÁNDEZ (1910-1942)
COMO EL TORO
Como el toro he nacido para el luto
y el dolor, como el toro estoy marcado
por un hierro infernal en el costado
y por varón en la ingle con un fruto.
Como el toro lo encuentra diminuto
todo mi corazón desmesurado,
y del rostro del beso enamorado,
como el toro a tu amor se lo disputo.
Como el toro me crezco en el castigo,
la lengua en corazón tengo bañada
y llevo al cuello un vendaval sonoro.
Como el toro te sigo y te persigo,
y dejas mi deseo en una espada,
como el toro burlado, como el toro.
ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟ
ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΑΥΡΟ για το πένθος έχω µοίρα
και για τον πόνο σαν τον ταύρο έχω σηµάδι
στο πλευρό µου µ' ένα σίδερο του Άδη
και του ßουßώνα τον καρπό ανδρισµού πείρα.
Σαν τον ταύρο που µου τη µετράει λίγη
την καρδιά που σαν απέραντη φαντάζει,
της µορφής σου ο έρωτας µε αναγκάζει,
σαν τον ταύρο να σου φωνάζω ό, τι µε πνίγει.
Σαν τον ταύρο µες στα σίδερα ωριµάζω
στην καρδιά µου έχει η γλώσσα µου ßαφτεί
κι έχω µέσα στο λαιµό έναν ήχο µαύρο.
Σαν τον ταύρο ακολουθώ και σε κοιτάζω
και τον πόθο µου αφήνεις σε σπαθί,
σαν τον ταύρο να γυρίζω σαν τον ταύρο
Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης
ΣΑΝ ΤΑΥΡΟΣ ΕΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
Σαν ταύρος εγεννήθηκα – στο άλγος και στο
βαρύ δοσμένος πένθος• σαν ταυρί μαρκάρι-
σαν τα πλευρά μου με μια στια καυτή, και χάρι-
σμα κάμανε σπορά στο μόριό μου – να, δες το!
Σαν ταύρου μοιάζει εμέ η καρδιά μου• άμετρη (έστω)
και τοσοδά μικρή, που βάθος έχει πάρει
ερωτικού φιλιού, και με ταυριού καμάρι
τον έρωτά σου διεκδικεί. Σαν ταύρος μες στο
κορμί του πόνου μπήγω εγώ τη γλώσσα, να ’βρω
αιμάτων φρέατα στην καρδιά σου, ενόσω βάνω
κουδούνες στο λαιμό μου από λαζούρι μαύρο.
Σε στρώνω στο κυνήγι, κι είμαι σαν τον ταύρο
που θες να σούρει ιμέρους στο σπαθί του πάνω
ανήμερους να τρέχουν σαν τον γαύρo ταύρο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
ΤΡΕΙΣ ΤΑΥΡΟΙ (ΔΥΟ ΣΥΝ ΕΝΑΣ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τον ταύρο η μοίρα μου είναι πένθος
τον πόνο στα πλευρά μου έχουν μαρκάρει
μ' ένα καυτό της κόλασης λοστάρι
κι απ' τ' απαυτά μου τρώει όλο το έθνος.
Σαν του ταυρου η καρδιά μου τοσοδούλα
τόσο μικρή κι απέραντη συγχρόνως
τη σφράγισε του έρωτα ο πόνος
κυρά για σένα γίνεται και δούλα
Σαν τον ταύρο στα σίδερα μουγκρίζω
στη γλώσσα μου τα αίμα της καρδιάς μου
κι η μοίρα στο λαιμό κουδούνι μαυρο
Σαν τον ταυρο πάνω σου μουγκανίζω
και το σπαθί σου πόθος της ματιάς μου
σαν τον ταυρο υποφέρω, σαν τον ταυρο
Μεταφρασάρα! Όρμα, Τσέχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γίνεται να μεταφράσετε και κάνα κάθετο ποιηματάκι του Roberto Juarroz για να ξεφύγουμε και λίγο απο τη σονετομανία σας - έτσι per cambiare la musica, βρε αδερφέ ;
ΑπάντησηΔιαγραφή¿Un toro más?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τον ταύρο, στον κόσμο ήρθα για το δάκρυ και τον πόνο
και σημάδια τρομερά στη ράχη φέρω σαν τον ταύρο•
νερό της λήθης για της πληγής το ξίφος να ‘ταν νά βρω,
το πύρινο, το βρομερό, το κολασμένο• αυτό μόνο.
Σαν τον ταύρο είχα κι εγώ καρδιά,
μια τόση δα μικρή αχτίδα.
Ερωτεύτηκα ευθύς την όψη σου σαν είδα
σαν καιόμενη, κι εγώ, απ’ τον ήλιο αμμουδιά.
Σαν τον ταύρο η τιμωρία με ωριμάζει,
τη λαλιά στο φυλλοκάρδι μου βουτώ
και βγαίνει απ’ το στόμα μου θύελλα μανισμένη.
Σαν τον ταύρο τυφλά σ’ ακολουθώ μα εσένα δε σε νοιάζει
κι αφήνεις τον πόθο μου για ‘σε καυτό•
σαν τον ταύρο, κι εγώ, που πάντα εσέ θα περιμένει.
roberto juarroz
ΑπάντησηΔιαγραφήPOESΝA VERTICAL 24
Darlo todo por perdido.
Allν comienza lo abierto.
Entonces cualquier paso
puede ser el primero.
O cualquier gesto logra
sumar todos los gestos.
Darlo todo por perdido
Dejar que se abran solas
las puertas que faltan.
O mejor:
dejar que no se abran.
Θεωρήστε τον απ' όλους χαμένο
Όλα αρχίζουν ξανά
Το επόμενο βήμα
μπορεί να είναι το πρώτο
η επόμενη κίνηση
τις εμπεριέχει όλες
Θεωρήστε τα όλα χαμένα
κι ανοίξτε του τις πόρτες της απουσίας να φύγει
Ή άστο καλύτερα...
αν είναι να φύγει κρατήστε τες κλειστές
Και επειδή δεν φημίζομαι για τα Ισπανικά μου στέλνω 3 ποιήματα του Juarroz για αυθεντικούς Ισπανομαθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήDETENER LA PALABRA...
Detener la palabra
un segundo antes del labio,
un segundo antes de la voracidad compartida,
un segundo antes del corazσn del otro,
para que haya por lo menos un pαjaro
que puede prescindir de todo nido.
El destino es de aire.
Las brϊjulas seρalan uno solo de sus hilos,
pero la ausencia necesita otros
para que las cosas sean
su destino de aire.
La palabra es el ϊnico pαjaro
que puede ser igual a su ausencia.
EL AMOR EMPIEZA...
El amor empieza cuando se rompen
los dedos
y se dan vuelta las solapas del traje,
cuando ya no hace falta pero tampoco
sobra
la vejez de mirarse,
cuando la torre de los recuerdos, baja o
alta,
se agacha hasta la sangre.
El amor empieza cuando Dios termina
Y cuando el hombre cae,
mientras las cosas, demasiado eternas,
comienzan a gastarse,
y los signos, las bocas y los signos,
se muerden mutuamente en cualquier
parte.
El amor empieza
cuando la luz se agrieta como un
muerto disfrazado
sobre la soledad irremediable.
Porque el amor es simplemente eso:
la forma del comienzo
tercamente escondida
detrαs de los finales.
EL CENTRO DEL AMOR
El centro del amor
no siempre coincide
con el centro de la vida.
Ambos centros se buscan entonces
como dos animales atribulados.
Pero casi nunca se encuentran,
porque la clave de la coincidencia es otra:
nacer juntos.
Nacer juntos,
como debieran nacer y morir
todos los amantes.
Reseρa biogrαfica
Poeta argentino nacido en Coronel Dorrego en 1925 y fallecido en 1995.
Graduado en Bibliotecologνa y Ciencias de la Informaciσn en la Universidad Nacional de Buenos Aires, se especializσ en la Sorbonne, y desde entonces fue ensayista, traductor y crνtico literario, colaborando en diversos medios de su paνs y del extranjero.
Miembro de nϊmero de la Academia Argentina de Letras y catedrαtico universitario por mαs de treinta aρos, recibiσ numerosos premios y distinciones, entre los que se destacan, el premio Jean Malrieu de Marsella, y el premio de la Bienal Internacional de Poesνa, en Lieja, Bιlgica,
en 1992.
Ελπίζω να ήταν και Μποκα Τζούνιορ
Con mucho placer...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ουσία της αγάπης
Η ουσία της αγάπης
δε συμπίπτει πάντα
με την ουσία της ζωής, ΄
διαφορετικά τα δύο αυτά
θα ήταν σαν δύο χαμένες ψυχές.
Αντιθέτως, η αγάπη κι η ζωή
σχεδόν ποτέ δε συναντιούνται
γιατί άλλο είναι το ζητούμενο στη μεταξύ τους σχέση:
να γεννιούνται μαζί,
μαζί να γεννιούνται,
όπως θα έπρεπε να γεννιούνται και να πεθαίνουν
όλοι όσοι στ' αλήθεια αγαπούν.
@ locus solus: Ρε συ, hocus pocus, για' δε κάθεσαι να μεταφράσεις εσύ μόνο βάζεις συνέχεια δουλειά στα κορίτσια; Υπάρχει απάντηση στο σαφέστατο ερώτημά μου;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ iren oyitsak: Εσύ, παιδάκι μου, θα κάνεις καμμιά δουλειά ή θα τρως χαράμι το συνάλλαγμα που σου στέλνουνε απ' την Τζεχία; Θ' ανοίξεις κανά βιβλίο, μπας και πάρεις κανιά μέρα το πτυχίο σου; Και πού 'σαι: μην τσιμπάς στις προκλήσεις του locus solus - είναι "vazelus"!
@ Έλενα: Μπράβο, παιδί μου! Είμαι περήφανος για τη μαθήτριά μου! Έχεις στυλ - κι όλα τα χρόνια που σε ξέρω τό 'κρυβες. Αν βρεθεί, πάντως, άλλος ένας να μου στείλει "ταύρο", θα γίνει το Αλωνάκι -με την καλή έννοια- σταύλος. Τέσσερεις ταύροι στην αρένα. Κορίδα το κάναμε...
Μούτσας γράσιας!
@κ. Κεντρωτής
ΑπάντησηΔιαγραφήMuchas gracias a usted para su buenas palabras por mí!Pero no es que yo me ocultè, sino que no tuve la oportunidad de expresarme de esta manera..¡Y por eso doy gracias a usted que me den esa oportunidad!¡Hasta pronto!
Moi, j'ai d'autres chats a fouetter. Τι θα λέγατε να ποστάρατε εκείνο το ''γαλακτοκομικό'' του CELAN; Ο εβγατζής της γειτονιάς μας δεν πιστεύει ότι υπάρχει μαύρο γάλα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: "Της αυγής μαύρο γάλα που πίνουμε το βράδυ;"... OK. Θα το ποστάρω, αρκεί να μου στείλει τη μετάφρασή του ο εκ Βερολίνων Καλλίμαχος. Δεν είναι και τόσο σόι αυτή του Σπάνια. (Κι εμείς έχουμε γατιά, Λοκόσολε, μα δεν κάνουμε έτσι!...)
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Έλενα: Θέλεις να κάνεις (και) εσύ κάτι του Τσέλαν, που μας ζητάει ο κ. locus solus;
Buenos dias a todos!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ. Κεντρωτής:Αν και, ομολογουμένως,δεν έχω διαβάσει ακόμα κάτι του Celan (πόσα να προλάβει κανείς), δέχομαι την Herausforderung sehr gern!Περιμένω λοιπόν den genauen Auftrag..
Atentamente!
@ Έλενα: Λοιπόν, η εντολή που εναγωνίως περιμένεις λέει: Paul Celan, Todesfuge. Είναι τόσο απλό το ποίημα, που είναι αφάνταστα δύσκολο! Ο Τσέλαν κρύβει παγίδες ακόμα και στη στίξη του. Αυτό ο πολύτροπος locus solus το γνωρίζει οίκοθεν. Ελπίζω να μου στείλει και ο Καλλίμαχος τη δική του βερσιόν. Αυτό ίσως με σπρώξει να ξεθάψω και να ξαναδώ και μια δικιά μου από τα φοιτητικά μου χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, τί θα κάνω εγώ μ' όλους εσάς τους πολύγλωσσους;!
@κ. Κεντρωτής:"Todesfuge"..¡A ver...!
ΑπάντησηΔιαγραφή