ΕΝΑ ΣΟΝΕΤΤΟ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ

ΔΑΝΤΗΣ ΑΛΙΓΚΕΡΗΣ


[TANTO GENTILE E TANTO ONESTA PARE]

Tanto gentile e tanto onesta pare
la donna mia quand'ella altrui saluta,
ch'ogne lingua deven tremando muta,
e li occhi no l'ardiscon di guardare.

Ella si va, sentendosi laudare,
benignamente d'umilta' vestuta;
e par che sia una cosa venuta
da cielo in terra a miracol mostrare.

Mostrasi si' piacente a chi la mira,
che da' per li occhi una dolcezza al core,
ch'entender no la puo' chi no la prova:

e par che de la sua labbia si mova
uno spirto soave pien d'amore,
che va dicendo a l'anima:Sospira.


Από τη "Vita Nuova", κεφ. XXVI.




ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΕΑΤΡΙΚΗΝ

Τόσο είν’ ευγενική και τιμημένη
Η αγάπη μου, όταν άλλον χαιρετά,
Που κάθε γλώσσα τρέμει και σωπαίνει,
Και μάτι να την βλέπει δεν κοτά.

Ακούει που την παινούνε και πηγαίνει
Ντυμένη με σεμνότητα γλυκιά,
Που φαίνεται κάτω στη γης φερμένη
Να δείξει την ουράνιαν ευμορφιά.

Κι εις την καρδιά ’κεινού, που την κοιτάζει,
Από τα μάτια μια γλυκάδα χύνει,
Που όποιος την εδοκίμασε την κρίνει.

Και φαίνεται απ’ τα χείλη της πως βγαίνει
Μιά πνοή γλυκιά κι ερωτευμένη,
Που λέγει εις την ψυχήν ν’ αναστενάζει.


Μετάφραση: Αντώνιος Μάτεσις
(Από το περιοδικό της Ζακύνθου «Κυψέλη», έτος Α΄, φύλλον 10, Οκτώβριος 1884, σελ. 199).




ΣΟΝΕΤΤΟ

Τόση η ακριβή μου δείχνει καλοσύνη
Όταν τους άλλους γλυκοχαιρετά
Που ευθύς η κάθε γλώσσα τρεμοσβήνει
Και δεν τολμάει το μάτι να κοιτά.

Γεμάτη από χρηστή ταπεινοσύνη
Κάθε έπαινον ακούει, κι όλοι Θεά
Τη λένε που στον κόσμο ήρτε να μείνει
Για να θαυματουργεί παντοτινά.

Όποιος τη βλέπει τόσο ευχαριστιέται
Που από τα μάτια χύνει μια γλυκάδα
Οπού τη νιώθει αυτός που τη γευτεί,

Και λες πως απ’ την όψη της κινιέται
Ένα πνεύμα γεμάτο θεία λαμπράδα
Που –Στέναζε- γλυκά λέει στην ψυχή.


Μετάφραση: Σωτήρης Σκίπης
(Από το αθηναϊκό περιοδικό «Ακρίτας», έτος Β΄, τόμος Δ΄, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1906, τχ. 29-30, σελ. 4).