ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΒΟΣΤΡΥΧΟΙ

 

GUY CABANEL

 

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΒΟΣΤΡΥΧΟΙ

 

Οι μύγες στεγνώνουν τη θάλασσα, τα πουλιά

  έχουν τις κραυγές του αιδοίου γρήγορα νεκρές.

Φτύνουν ψείρες προσβλητικές, διαστρέφουν το αίμα,

  βάλλουν, εγκλήματα, χιονόνερο.

 

Κορυφογραμμές στο νερό, κίτρινες στο πηγάδι,

   απόλαυση αραβική.

Ω το θειάφι στο χέρι, στην πτυχή της κοιλιάς,

  της στασιμότητας αγαλλίαση.

Γιατί το χάδι σου, που να πάρει;

 

Στα πόδια του κολοσσού, ράκη σε τούτη την τρύπα,

  είναι το μάτι στασιαστής.

Οι σταγόνες που πέφτουν ιδρώτας απ’ τον ήλιο

  δίνουν και τη χλομάδα του στην ύπαιθρο.

Μαλακός βασάλτης σαν κολυμβητής,

  διάδημα στον ώμο, είναι φωτιά.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

 

GUY CABANEL

 

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

 

Εντελώς ματαίως μια κάτοικος της πόλης, περιτοιχισμένη στη ζέστη ενός μωβ σταχιού επάνω στο δέρμα που με πόθο το εισπνέει και με πόθο το εκπνέει, τολμηρή μες σε γκρίζο διάκοσμο, φυτική και τυλιγμένη στη δαντέλα, κυματίζει, κυματίζει δε σαν άλλο έγκλημα χαμογελαστό.

 

Μακρύ πλέγμα χαραγμένο ψιλοβελονιά στην πλάτη την ανυψωμένη από ποικίλα τενάγη, ω, ένα πάρα πολύ μακρύ λεπτό της ώρας, όπου έρχονται και σεργιανούν οι θαμπάδες και οι αδιαφάνειες που ποτέ δεν ξεπλένουν ούτε δέντρο ούτε τα φτερά της μύτης.

 

Η λεπίδα ταράζει τη σάρκα, σπάει το βλέμμα· στο τέλμα το αγριογούρουνο ουδόλως κοιμάται, γι’ αυτό ας μη δένουμε αίμα με μέλι.

 

Το απολιθωμένο πτώμα, απιθωμένο μες στη νύχτα της ξεφλουδισμένης κερωμένης οξιάς, το κοιτάς να τρεκλίζει, ενώ η αναρρίχηση είναι ήχος, η δε αράχνη βασιλεύει στα ενδότερα.

 

Στους πρόποδες του συνημμένου ήλιου ο πορθμέας αγάλλεται με γέλια τουαρεγκίσια και μπατάρει, ο χώρος ορμάει ολόρθος κι αλυχτάει σε κάποιο φασκόμηλο.

 

Στο πέρασμα είναι η σωτηρία που μας απογοητεύει, δίχως έγνοια δίχως οίκτο, ενόσω η θάλασσα καίει ελικοειδώς πως στην ανεμώνη, ώσπερ αιγιαλός παραδομένος στα κορφοβούνια.

 

Στα χέρια του φεγγαριού της φυλής των Κομάντσι βρίσκονται το φθινόπωρο και ο αγώνας: κάτω απ’ το τετράγωνο μάτι που κουβαλάει βαριά ειρήνη ή κάτω απ’ το σοφό σπαθί στην ακρούλα των πάγων, στων ακρωρειών το κάτω-κάτω μέρος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ

 

JACQUES-B. BRUNIUS

 

ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ

 

Αγαπώ και μου αρέσει να γλιστρώ Αγαπώ και μου αρέσει να ξετινάζω

Αγαπώ και μου αρέσει να μπαίνω Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αναστενάζω

Αγαπώ και μου αρέσει να τιθασεύω τις απόκρυφες κόμες

Αγαπώ και μου αρέσει το ζεστό Αγαπώ και μου αρέσει το αραιό και λεπτό

Αγαπώ και μου αρέσει το πλαδαρό και ευέλικτο Αγαπώ και μου αρέσει το κολασμένο

Αγαπώ και μου αρέσει το σακχαρώδες πλην ελαστικό παραπέτασμα των υαλοποιητικών πηγών

Αγαπώ και μου αρέσει το μαργαριτάρι Αγαπώ και μου αρέσει το δέρμα

Αγαπώ και μου αρέσει η καταιγίδα Αγαπώ και μου αρέσει το δαμάσκηνο

Αγαπώ και μου αρέσει μια φώκια καλόβολη και κολυμβήτρια μεγάλων αποστάσεων

Αγαπώ και μου αρέσει το οβάλ Αγαπώ και μου αρέσει ο τσακωμός και το άρπαγμα

Αγαπώ και μου αρέσει το γυαλιστερό Αγαπώ και μου αρέσει ο θρυμματισμός

Αγαπώ και μου αρέσει να καπνίζω στόμα-στόμα σπινθηροβόλο βανιλένιο μετάξι

Αγαπώ και μου αρέσει το γαλάζιο Αγαπώ και μου αρέσει να είμαι γνωστός - γνωρίζοντας

Αγαπώ και μου αρέσει η οκνηρία Αγαπώ και μου αρέσει η σφαιρικότητα

Αγαπώ και μου αρέσει το υγρό τύμπανο που βαράει τον ήλιο όποτε παραπαίει αυτός ή κλονίζεται

Αγαπώ και μου αρέσει το αριστερά Αγαπώ και μου αρέσει η φωτιά

Αγαπώ και μου αρέσει γιατί αγαπώ και μου αρέσει

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ άνευ ορίων και άνευ όρων

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπάω για πάντα

Αγαπώ και μου αρέσει πολλές φορές ν’ αγαπάω άπαξ

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπάω ελεύθερα Αγαπώ και μου αρέσει ν΄ αγαπάω ονομαστικώς

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ στην απομόνωση Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ σκανδαλωδώς

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ καθ’ ομοίωσιν ζοφερά μοναδικά

            ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ Θ’ αγαπώ και μου αρέσει που θ’ αγαπάω

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙ

 

ANDRÉ BRETON

 

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙ

 

Η γάτα ονειρεύεται και ρονρονίζει στο καφετί λαούτο. Εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη του έβενου και από μεροληψία αλλά και εξ αποστάσεως ακονίζει το λαμπερό μαόνι. Είναι η ώρα οπού η πιο τρελή σφίγγα του ριζαριού χαλαρώνει την προβοσκίδα της κατά χιλιάδες γύρω από την πηγή της Βωκλύζ και όπου παντού η γυναίκα δεν είναι τίποτα άλλο από κάλυκας ξέχειλος από φωνήεντα σε σύνδεση με την αμίμητη μανόλια της νύχτας.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

 

ANDRÉ BRETON

 

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

 

Κάτω από τις γέφυρες του Παρισιού, o ποταμός κερματίζει, μεταξύ άλλων φυλακτών, την ανάμνηση των πριαπειών στην εποχή οπού ο αρχηγός των ταχυδακτυλουργών απέδιδε φόρο τιμής στην κάθε τρελή γυναίκα. Και ο καθένας μας, παρακολουθώντας ακατάβλητα τη χίμαιρά του, περνάει και ξαναπερνάει από εκεί με το κολοκυθοκέφαλό του σαν άλλος κηφήνας.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ ΤΡΙΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ ΤΡΙΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

εδώ

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΠΑΓΟΔΕΣ

VICENTE HUIDOBRO: ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΠΑΓΟΔΕΣ

εδώ

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΠΑΓΟΔΕΣ

 

VICENTE HUIDOBRO

 

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΠΑΓΟΔΕΣ 

Ω ψυχή μου! Μπες στον εαυτό σου υποχωρώντας και μην ψάχνεις άλλο για της ζωής τα αινίγματα εν μέσω οχλαγωγίας· έλα στη Σιωπή.

 

Οι ψυχές είναι Παγόδες Απόκρυφες, μα και μυστηριώδεις συνάμα, η δε μοναξιά τους όντας γεμάτη κόσμους έχει αντηχήσεις παράξενες.

 

Είναι Παγόδες Απόκρυφες όπου υπάρχουν πολύ μικρές και μόλις αντιληπτές χειρονομίες, όμως είναι προ πάντων αυτές που φαίνονται μεγάλες στο μυαλό μας. Τούτες οι χειρονομίες εμφανίζονται πάνω απ’ τα δυνατότερα πάθη της ζωής και εξάπτονται όντας συγχρόνως αναγγελίες πραγμάτων ανώτερων.

 

Ψυχή μου, πέρνα δίχως φόβο στη Θεία Παγόδα, και το φως του φεγγαριού που μπαίνει από την πόρτα θα σε συνοδεύσει στα πρώτα σου λίγα βήματα· εκεί που τελειώνει η κυριαρχία του σταμάτα, διαλογίσου πρωτίστως ό,τι έχεις δει και κατόπιν κάνε το βήμα και πέρνα στο απόλυτο σκοτάδι, μπες και γρήγορα θα το συνηθίσουν τα μάτια σου.

 

Η Απόκρυφη Παγόδα είναι γεμάτη γλυκιά Αρμονία, και θα νιώσεις τις αισθήσεις σου να κολυμπούν σε θάλασσα άπειρης μέθης.

Τα μάτια μου έχουν τυφλωθεί κοιτάζοντας μάταια το σκοτάδι του φωτός και γι' αυτό γυρεύουν τώρα το φως του σκότους.

Τα πόδια μου είναι κουρασμένα να τρέχουν και να τρέχουν συνέχεια σε άλλα και άλλα μονοπάτια.

Έλα, Ψυχή μου, και κοντεύουμε: Το Μονοπάτι του Μεταξιού είναι το μόνο που σε βγάζει στην Απόκρυφη Παγόδα.

 

Πρώτα όμως άκουσε κάτι εδώ:

Για να μπορέσεις να φτάσεις στη μεγάλη Παγόδα, το μέτωπό σου θα πρέπει να έχει γίνει απ’ τον διαλογισμό κατάχλομο.

Τα μάτια σου θα πρέπει να λάμπουν, ν’ αστράφτουν από τρυφερότητα.

 

Πρέπει να σκεπάσεις τ’ αφτιά σου με το πανωφόρι σου, για να μην νιώσεις κανέναν απ’ έξω θόρυβο, αλλά μάλλον το νόστιμο από μέσα τραγούδι που μοιάζει μ’ εκείνους τους νυχτερινούς θορύβους που ακούγονται στα βουνά.

Πρέπει ν’ αγαπάς τη Φύση με θάμβος πυρετικό και πρέπει να είσαι πάντοτε έτοιμη για τις ακόμα μεγαλύτερες εκπληκτικές ναρκώσεις.

Να ζητάς πάντα το αληθές νόημα των πάντων. Το νόημα των δέντρων, του ποταμού και της φωτιάς,

το νόημα των βουνών και της νύχτας, το νόημα της γης και του αέρα, του έρωτα και του πόνου.

 

Εσύ, Ψυχή μου, εσύ πρέπει να είσαι σ’ επαφή με την ψυχή των πραγμάτων, πρέπει να φτάσεις στις έσχατες ρίζες τους.

Βάλε σε όλα το πάθος σου, Ψυχή μου, και θα δεις πόσα πράγματα μένουν ακόμα για να σε εκπλήττουν.

 

Μα μην αφήσεις τούτο το πάθος να ταράξει τη γαλήνη σου, πρέπει να είσαι πάντοτε ήρεμη, να κολυμπάς σε άφατη γλυκύτητα, γεμάτη ιερό ενθουσιασμό, σαν εκείνα τα μεγάλα άνθη που αιωρούνται την ώρα που επικρατεί υπερθαύμαστη ηλιοφάνεια πάνω από τη μέση κάτι γαλήνιων λιμνών.

 

Ψυχή μου, γύρεψε να βρεις το μονοπάτι του μεταξιού που περνάει μέσ’ από σένα την ίδια.

 

Ζήτησε την απομόνωση.

Και πόσο εύκολο είναι, αν έχεις ήδη πεισθεί για την κενότητα των πάντων.

Πόσο εύκολο είναι, αν συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η επιθυμία για απόλυτη πληρότητα, που είναι ό,τι σε κάνει άπειρη, ουδέποτε θα εκπληρωθεί.

Όταν έχεις δοκιμάσει όλες τις απολαύσεις και έχεις γευτεί όλα τα θέλγητρα και αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένη, εσύ η ίδια θ’ απαντήσεις με ειλικρίνεια στον εαυτό σου: Όχι ακόμα.

 

Όταν έχεις κατακτήσει όλες τις επιστήμες και αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένη, εσύ η ίδια θ’ απαντήσεις γεμάτη πόνο και απογοήτευση: Όχι ακόμα.

 

Όταν έχεις φτάσει να έχεις ικανοποιήσει ό,τι ορέχτηκες και επιθυμούσες, ό,τι λαχτάρησες και προσευχόσουν και αναρωτιέσαι αν είσαι ευτυχισμένη, εσύ η ίδια θ’ απαντήσεις με τραγική απελπισία: Όχι ακόμα.

 

Όχι ακόμα. Κάτι λείπει. Όχι ακόμα τώρα και ξανά και πάντα όχι ακόμα. Τίποτα δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν υπάρχει αγκαλιά να μπορεί να υποτάξει τις αόριστες ορέξεις μας για πάντα, δεν υπάρχει έρωτας να μπορεί να μας απομονώσει σε σημείο που να μας κάνει να ξεχάσουμε τα πάντα, δεν υπάρχει κανένα μεγάλο και ευγενές επίτευγμα να μας απελευθερώνει από αυτή την απέλπιδα ανησυχία, και όταν το κεφάλι μας αναπαύεται πάνω σε αγαπημένο στήθος, μπορεί εμείς και να σκεφτόμαστε άλλο στήθος.

Δεν μπορούμε να παρατείνουμε καμία μετρίως ευτυχή στιγμή, και αν τυχόν το μπορούσαμε, η ανία θα μας έφερνε σίγουρα μια καμουτσικιά στα μούτρα.

 

Ψυχή μου, την πλησμονή αν θέλεις να πετύχεις, ψάξε βρες το μονοπάτι του μεταξιού και μπες στην Απόκρυφη Παγόδα.

Ψυχή μου, την πλησμονή αν θέλεις να πετύχεις, βούλιαξε βαθιά στον εαυτό σου μέσα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙΣΑΡ ΚΑΝΤΟΝΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

 

Yorgos Kentrotís nació en Molaoi, Laconia, en 1958. Es poeta, escritor y traductor. Realizó estudios universitarios en su país, Italia y Alemania. Actualmente, se desempeña como profesor de Teoría de la Traducción Literaria en la Universidad Jónica de Corfú. Su labor de traductor abarca el griego antiguo, el latín y varias lenguas europeas modernas. Publicó hasta el presente seis poemarios, dos novelas, ocho libros de ensayo y más de setenta trabajos de traducción. En los últimos días, tuvo la gentileza de enviarme por correo postal “Los límites del silencio” (2023), antología poética traducida al español por José Antonio Moreno Jurado y publicada en España por Padilla Libros Editores y Libreros. Con todo agradecimiento, comparto aquí dos poemas de muestra:

*

TRADUCIENDO A BRECHT

. A la memoria de Franco Fortini

Mientras me traduces (me dijo Brecht en mi

sueño), veo que te pegas a mis palabras con

intransigencia. Si añades pensamientos-

palabras tuyas, añadirás valor al valor de mis

versos. Mira mi material como brújula e índice

y no con la norma de la ley o las consecuencias. Yo fui

. primero en el

desorden por doquier y siempre sacaba

sobrevalor de ideas de la dialéctica de la calle.

Por eso te digo: me gusta la traición del texto;

me muestra que en el fondo me has entendido.

¡Duda de mis escritos, dado que pones

a hablar mi lengua en la tuya!

Cuantos entienden de poética no ven daño en

ello. Tú sabes la mejor solución para mí.

Lo que yo digo lo coge quien me cuestione;

a nuestros semejantes les preocupa ser libres, no esclavos.

*

JOYAS VARIADAS

(Esquilo, Agamenón, vv. 914-930)

. Dedicado a Yiula Trigazi

Hija de Leda, te había dejado aquí para que

guardaras mi palacio. Oh Clitemnestra, volví

y siento –para convencerte

de que vencí– que debo, en lo que te opones

a mí, imitar a los bárbaros, anda y mira

a quien hablas: a mí. Te resolveré

de una vez las dudas y te pediré

que me mires como hombre y me clasifiques

entre la gran multitud de los mortales. Los

adornos, las joyas no añaden ni una i a la fama

de los hombres. Pero también los dioses te suben a su lado

si ven que los respetas y deseas mucho al

hombre que te desea mucho en los antros

de los placeres que persigues como la misma respiración.

************************

Querido amigo: gracias, una vez más, por obsequiarme “Los límites del silencio”. Quiero que sepas que valoro inmensamente tu libro, tanto por la altitud poética del lenguaje como por la profundidad y sutileza de los significados. Hay en él conocimiento, imaginación, ingenio, profusión de recursos y una ostensible vocación estética, que lo hacen inmejorable. Celebro su publicación y espero que encuentre en la lengua española los lectores que merece. Como verás, hoy compartí una muestra del mismo en mi página de Facebook; son apenas dos poemas de los muchos que me gustaron. Van saludos y un abrazo afectuoso. C.C.

ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΠΕΤΡΑΤΟ

 

Στον Κορυδαλλό

Με τον Πάμπλο Νερούδα και τον Αντώνη Πετράτο

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ

 

ΣΤΗ ΝΕΜΕΑ

 

ΣΤΗ ΝΕΜΕΑ

μιλώντας για τον αείμνηστο φίλο και συμμαθητή Γιώργο Ανδριανάκο

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ

ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΣΧΕΤΙΚΟ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΣΧΕΤΙΚΟ

 

Οι παλιοί επιστρέφουν για να φτύσουν

Προς τις εκβολές όπου ενδιαιτώνται ακόμη

Τα γαλάζια σαν όπλα άλγη.

 

Κάποιος  κέρδισε αυτήν ακριβώς τη χειρολαβή

Που μοιάζει με τον κύκλο της απόγνωσης

Εκεί όπου αντηχεί η σαρωτική των γενεαλογιών πλημμυρίδα.

 

Η σπίθα με το φωτοστέφανο της θέλησης

Περνάει ανάμεσα από δύο νερά, ταχυδρόμος πανέμορφος.

Πίσω μας ξεπαγώνει ο καταρράκτης.

Το δε κουνάβι είναι εκεί.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

 

Οι ευτυχείς στιγμές του χαμένου στη θάλασσα στοχασμού

Μαζί με τα τομάρια των ονάγρων και τις σφραγίδες,

Την καταστροφή μιας κιονοστοιχίας, το λυκόφως

Κάνουν να κουδουνίζει η ξύστρα.

 

Όσοι έφαγαν τη μάνα τους

Και κοιμούνται με το πεπρωμένο,

Τενάγη παγωμένα,

Έχουν την ευκινησία των μικρών σκλάβων

Να τραγουδούν ακουμπισμένοι σ’ ένα πουρναρόφυλλο.

 

Ο τόπος μπορούσε να χαμογελάσει,

Τα δε δέντρα χρωματισμένα με υπομονή

Το απόγευμα λαμπυρίζουν.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΣΚΗΠΤΡΟ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΣΚΗΠΤΡΟ

 

Σαν καταυλισμός μυρμηγκιών σε μια πόλη ερημωμένη λόγω ξηρασίας,

Σαν τιρκουάζ ράπισμα μέσα σε δάσος,

Η ομολογία μιας καλλονής και η επακόλουθη καταστροφή.

 

Φέρει το όλο δοκάρια στήθος της στον άγιο Λόγο,

Το στήθος της έγινε μαύρο και λούζεται σε ίσκιους αναγνωρισμένους

Κάτω από τον ουρανό που είναι εκεί και στρογγυλοκάθεται.

 

Τα χαρακτηριστικά της κερδίζονται στα κούτσουρα του τζακιού,

Το αμετάκλητο και ο θάνατος τυγχάνουν συνένοχοι

Που υπηρετούν στο ζωντανό μωσαϊκό.

 

Κι ελόγου της άφησε εν τέλει τη λέαινα στα πρόθυρα της περιφρόνησης των Ολμέκων.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ

 

Το στόμα που έχει πάνω στο μέτωπό της τρώει μια φεγγαρόπετρα.

 

Εκεί και η σφραγισμένη χόβολη.

Το ελεφαντόδοντο είναι αδιαφανές στους πυροβολισμούς,

Οι αναπαλλοτρίωτες καρφίτσες στα στριφώματα

Είναι σαν βόστρυχοι σε λαμπτήρα κεκλιμένο.

 

Ο χλομός σπινθήρας στο φαράγγι

Αναβλύζει στην όποια ροϊκή απόπειρα.

 

Το αβγό έπεσε γογγύζοντας στο στήθος της

Όντας φράχτης στ’ αγριόχορτα των αραχίδων

Και στις κλαγγές των πολυελαίων

Καθ’ οδόν προς τις γκρεμίλες.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΧΑΟΣ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΧΑΟΣ

 

Μόλις εσφαγιάστηκε η αυταρέσκειά μας,

Τα μπηγμένα βαθιά στη μνήμη των αγγέλων νύχια,

Κατέβηκε εκείνη κρατώντας τις ιερές πέτρες στα χέρια της.

 

Η ελευθερία κάνει τα κεφάλια να κυλούν

Τέλεια

Καθώς ξεδιπλώνει η αυγή την κόμη της επάνω στους τάφους.

 

Την ώρα του σεντεφιού

Τα θαμπωμένα θηρία

Μας σέρνουνε με αλυσίδες,

Και είναι πιο γυμνά γιατί είναι μακριά και κάτω από το χρυσάφι

Βρίσκεται το μαύρο πνιγμένο μέτωπο,

Δίχως λαλιά όμως,

Κι ενώ εμείς ευλογούμε την καθαίρεσή μας.

 

Διπλασιάστε ό,τι ποντάρατε στη ρουλέτα

Ω λυγμοί πανέμορφοι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΣ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΣ

 

Χλωμό σαν την αυγή

Στους κύκλους της ασήκωτης νύχτας

Βγαίνει το μπουντρούμι απ’ το χειρόκτιο του χαφιέ τυφλοπόντικα

Σαν άλλη εμφάνιση του κλέφτη των δακρύων.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΟΡΝΟΥΑΛΗ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΚΟΡΝΟΥΑΛΗ

 

Η όψη καλυμμένη με εγκώμια

Εξαφανίζεται ανάμεσα στους υψηλούς περίβολους που πάντα κλείνουν,

Φλόγα περιπλανώμενη,

Γυμνό δάκρυ αδέσποτο στις σκλήθρες ανάμεσα,

Το λεπίδι.

 

Το κονσερβοκούτι που ωχριά εκεί

Αφού το παιχνίδι των κρίκων εχάθηκε

Δεν είναι παρ’ απλώς καθρέφτης.

 

Η διαπυρακτωμένη σκιά και το αίμα πλημμυρίζουν το προάστιο,

Είναι μπλε του πάγου πνιγμένο σε γάλα ευφορβίας,

Που μετακινεί ένα κάστρο οσμών στον αστράγαλό του

Προηγείται της τοξίνης,

Και δη πριν ακόμα ξημερώσει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΣΙΟΣ

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΣ

 

Τοῦ Τάσου τοῦ Χαλκιᾶ πνοὲς ἔφερνε ὁ λεβάντες

ὣς τοὺς Παξούς, νὰ μαθητεύσεις στὰ σ τ ο ι χ ε ῖ α,

καὶ πρὶν ἀκούσεις κὰν γιὰ ἐνισχυτὲς καὶ ἠχεῖα,

ἠχοῦσαν μέσα σου ἰσχυρὲς οἰκεῖες ἀβάντες.

 

Τὰ μαγικὰ τοῦ Ἀφάνα, τῶν Βορείων οἱ μπάντες

στοῦ Πειραιᾶ ἦρθαν καὶ σὲ βρῆκαν τὰ θρανία

- ἀντιλαλοῦσε ἀκόμη ὁ Μάρκος - , καὶ μανία

σὲ κύκλωσε πλατωνικὴ ἀπ’ ὅλες τὶς μπάντες.

 

Μὲ τ’ ἄλλα ἁλάνια μοιραστήκατε τοὺς ρόλους,

μιᾶς Gibson τὸ λουρὶ ἐσὺ πέρασες στὸν ὦμο,

καὶ τ’ ἄγγιγμά σου ὅταν τοὺς δαίμονες πῆρε ὅλους

 

σὲ τάστα καὶ χορδὲς ἀνάμεσα νὰ κλείνει,

τοῦ λιμανιοῦ ἔνιωθες τὸν ρόχθο μετρονόμο

κ’ εἶχες στὸ βλέμμα τῶν μεγάλων τὴ γαλήνη.

ΤΗΣ ΣΦΥΡΑΣ Η ΛΗΘΗ

 

VINCENT BOUNOURE

 

ΤΗΣ ΣΦΥΡΑΣ Η ΛΗΘΗ

 

Η ιεροτελεστία και το πάρκο το αχαμνό

Η αυστηρή ατμόσφαιρα

Ικετεύουν τα λεωφορεία.

 

Μακριά μένουν τα κουδουνίσματα χαμένα

Για τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητά μου εμένα

Και για τον λαιμό του κηποτσιροβάκου

Ανάθημα εν μέσω ανέμου.

Σαρακοστή δε στην αγορά που βουίζει από λόγια λόγια

Στις πτυχές τρεμάμενης μετάξης.

 

Η νεόφυτη στέγη αφρόντιστη

Στη δεύτερη σιωπή μιας μόνης ώρας άνευ συνοδείας

Τυγχάνει φορέας του σημείου της αναγνώρισης.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.