ΚΛΟΠΕΣ

 

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ

 

ΚΛΟΠΕΣ

 

Την πρώτη νύχτα

μπαίνουν

και μας κλέβουν ένα λουλούδι από τον κήπο

κι εμείς δεν λέμε τίποτα.

Την άλλη νύχτα δεν κρύβονται καθόλου,

τσαλαπατάνε τα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας

κι εμείς δεν λέμε τίποτα.

Κι έρχεται μέρα

που ο πιο χτικιάρης από δαύτους

μπαίνει ολομόναχος στο σπίτι μας,

μας αρπάζει το φως, και,

ξέροντας τον φόβο μας,

μας αρπάζει και τη φωνή απ’ το λαρύγγι μας.

Κι επειδή απ’ την αρχή δεν είπαμε τίποτα,

τώρα πια τίποτα δεν μπορούμε να πούμε.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

CÉSAR CANTONI

 

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

 

Κάποτε, όταν ήμουν νέος,

πήγα να φυτέψω

μια σφαίρα στο στήθος μου.

 

Αυτός ο φόρος τιμής στον Μαγιακόφσκι

–ήμουν, τότε, μαρξιστής–

και κάτι ενθουσιώδεις στίχοι που είχα γράψει

προοιωνίστηκαν, στην πλέον οικεία

ασυλία μου, θέση υψηλή και αξιομνημόνευτη.

 

Δεν ξέρω αν από δειλία ή από καθαρή άνεση,

για πολύ-πολύ καιρό, περίμενα

την πολυπόθητη σφαίρα να μου τη φυτέψει άλλος.

 

Στο τέλος η Επανάσταση απέτυχε,

κανείς δεν συνεργάστηκε να με σκοτώσει,

και να ’μαι εδώ, ποιητικά εκθρονισμένος,

να γράφω τώρα τούτες τις αράδες.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΗΡΘΑΝ ΠΟΥΛΙΑ ΛΑΒΩΜΕΝΑ

 

JOSÉ MARÍA HINOJOSA

 

ΗΡΘΑΝ ΠΟΥΛΙΑ ΛΑΒΩΜΕΝΑ

 

Ένα πουλί λαβωμένο στο μέτωπό μου ηρέμησε

βλέποντας τα μάτια σου να φεύγουν

διάσπαρτα στους άναυδους αγέρες

με τις μουχλιασμένες τους μεμβράνες και τις ανώφελες τις ερωτήσεις.

 

Η ανάσα σου κοβόταν επάνω από τα σύννεφα

η ματωμένη σου καρδιά το ίδιο

που σε άλλες στιγμές παλιά κρυβότανε στη σάρκα μου

ενώ η ανάσα σου λουζόταν στη δροσιά

τα δύο χέρια ανοιχτά μπλεγμένα στον καπνό

να θέλουνε να πιάσουν, χωρίς επιτυχία,

με τα δάχτυλά τους όλο λάσπη

το λαβωμένο πουλί που ηρέμησε στο μέτωπό μου.

 

Αν τα μάτια σου δεν έρχονται να λουστούν

σαν άλλοι πάνθηρες που παραμονεύουν

κι ούτε μας τα δείχνεις σαν λευκές όστιες

τα φύλλα της σάρκας θα χάσουνε τα δέντρα

γιατί στο μέτωπό μου εμένα

θηράματα μες στο κρανίο

έχουν έρθει λαβωμένα πουλιά να κουρνιάσουν.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

 

ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...

ΜΠΕΛΛΙ!

 

GIUSEPPE GIOACHINO BELLI

 

ER TISICO

 

Cuesto oggnuno lo sa: ppila intronata
va ccent’anni pe ccasa: e tte l’ho ddetto.
Mó mm’accorgio però cch’er poveretto
sta vviscino a ssonà lla ritirata.

 

Già ffin dar tempo che sposò Nnunziata
le scianche je fasceveno fichetto;
e ffinarmente s’è allettato a lletto
perch’era ppiú ll’usscita che ll’entrata.

 

Nun tiè ppiú ffiato da move le bbraccia:
e cchi lo va a gguardà ssu cquer cusscino,
je vede tutta Terrascina in faccia.

 

Io metterebbe er collo s’un quadrino
che nnu la cava: e ggià la Commaraccia
secca de Strada-Ggiulia arza er rampino.

 

ΠΡΩΙΝΟ ΨΙΛΟΒΡΟΧΟ

 

GUILLERMO PILÍA

 

ΠΡΩΙΝΟ ΨΙΛΟΒΡΟΧΟ

 

Να καταλαβαίνεις τον λόγο που η βροχή

επιμένει κι επιμένει να ποτίζει

της ψυχής τα κουρέλια.

 

Τί εγκατάλειψη υπάρχει σε ό,τι γεννιέται:

στα χαμόκλαδα, στα χόρτα, στο έντομο

που πετάει προς το φως σκιτσάροντας ένα σημάδι…

 

Της αυγής αυλαία, τόσο ελαφριά

και συνάμα επίμονη: τόσο μόνο του νερό

της καρδιάς και όσων έχουν πεθάνει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.