ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...
Παρασκευή 30 Ιουνίου 2023
Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023
ΜΙΛΑΕΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΣΤΗΣ ΜΗΛΙΑΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
PEDRO GARCÍA CABRERA
ΜΙΛΑΕΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΣΤΗΣ ΜΗΛΙΑΣ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
Ο έρωτας είναι ατμόσφαιρα και το γυαλί συναίσθημα.
Από εδώ αγαπούν περισσότερο τα θαμπωμένα σώματα
παρά τα διάφανα
όχι μόνο γιατί είναι κλειστά στην πέτρα και στη λάσπη
αλλά και επειδή στις φωτεινές ερωτήσεις περνάνε σουρντίνα.
Όπως η ατμόσφαιρα του έρωτα ζώνει το σύμπαν
πολλές είναι και οι ομάδες ανθρώπων που έχω βάλει την καρδιά μου
σε όλα τα άτομα που κεντούν τους αφρούς των ονείρων.
Όπως του γυαλιού η αίσθηση
δεν ζει κοντά στις ταραχώδεις νερομάνες
έτσι ποτέ μου κι εγώ δεν είχα με τις ιτιές φιλία
ούτε συνέρρεε η ζωή τους στη ζωή μου.
Ούτε το αγκάθι σταύρωσε τους ώμους του μαξιλαριού μου
γιατί το αγκάθι, ο θρήνος,
η ανησυχία σου να ξέρεις την απόσταση,
είναι όλα τους απόλυτη διαφάνεια στο κατώφλι μου
κι εξουδετερώνουν το καλό και το κακό τα μαλλιά μου,
μια φωλιά κατάλευκη.
Κι έτσι έτρεχαν ο ασβέστης, η πορσελάνη, το μάρμαρο, οι τρόποι μου,
κι έπειτα ξεκουραζόμουν μόνος μου στη σκιά του δέντρου
που φωτίζει χωρίς να ξεϋφαίνει του παντζουριού μου τη σφαίρα
με το καθαρό νεράκι.
Ουδείς εκπλήσσεται
που δεν σκοτώνω τον ίσκιο του ατμοσφαιρικού μου ποτηριού
γιατί τον προβάλλω μόνο όποτε με διασχίζει βαρόμετρο
και για να τον σκοτώσω θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω
μια ραπτομηχανή που ράβει παρθένες
και τούτο επειδή είμαι κατ’ εξοχήν άνευ φύλου
σαν χωνί γεμάτο αστέρια.
Κι όταν διασχίζουν τα δάση μες στα μεταξωτά και τα σμαράγδια τους
ελπίζω ότι στα κλαδιά
θα βλαστήσει η καρδιά μου η καμωμένη πέτρα,
μολυβένιο κρίνο ή βουνό με κόκκινους πάγους.
Μ’ εξόριστην όμως αυτήν στους τέσσερις ανέμους
δεν υπάρχει περίπτωση να προσανατολιστούν τ’ αστέρια
αφού και η παρουσία μου μόνο τα κάνει να χάνουν την ψυχραιμία τους.
Τα πάντα, ακόμα και τ’ άδεια σύννεφα, ακόμα και ο τυφλός γκρεμός,
γεμίζουν από τους παλμούς μου. Είναι η σοφία μου.
Κι όμως υπάρχει ένας κόσμος που αγνοώ:
δεν ξέρω αν καμιά ντουζίνα καρύδια
είναι πράγμα καλύτερο απ’ την ουρά του λιονταριού.
Μόνο ό,τι μιλάει με κρύσταλλο χαράζει το διαμάντι της πτήσης μου.
Φωνάξτε με λοιπόν στον ενικό με τις φωνές
των αντιλάλων των νευμάτων των στεναγμών
και θα μπορέσετε μετά να είσαστε ορατοί
στον θρόνο του ανθισμένου αέρα που με βαστάει
στα δόντια μιας κλοτσιάς που μού ’χουν δώσει κάτι ακορντεόν.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023
ΜΙΛΑΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΠΟΥΛΙ
PEDRO GARCÍA CABRERA
ΜΙΛΑΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΠΟΥΛΙ
Μιας και δεν αναγνωρίζονται απ’ τις συνήθειές τους τα φαντάσματα,
επιθυμώ να εκθέσω ποιό είναι το κλειδί των πιο καλών μου πράξεων.
Έτσι θα μάθετε
ότι
για να ψυχαναλύσετε το πώς πετούν οι πεταλούδες
δεν υπάρχει συσκευή καλύτερη απ’ τους μαγνήτες του ράμφους μου.
Και δεν ζηλεύω την ομίχλη
γιατί η ομίχλη η αληθινή είμαι εγώ, ον προσαρμοσμένο
στο σχήμα της επιθυμίας μου να γυρίσω τον κόσμο.
Αυτή που βλέπετε στον κάμπο είναι απλώς ένας αντικατοπτρισμός της
που δεν μπορεί να κρατήσει των ανταυγασμών τις αράχνες.
Εκμεταλλευόμενο τις αϋπνίες της μακριάς δαντελωτής ουράς μου
κι ένα έντομο ακόμα μπορεί να επισκιάσει κάτι κροτάφων τη νύχτα.
Αυτό που ποτέ δεν θα μάθετε είναι το αν οι δρόμοι
δίνουν το στήθος ή την πλάτη τους στους περαστικούς
διότι εξαρτάται
απ’ το ποιό απ’ τα φτερά μου εμένα δείχνει προς δυσμάς της όποιας κραυγής.
Κανείς δεν θα μπορέσει να εξηγήσει το ότι η μεγαλύτερή μου έκπληξη
είναι να βρεθεί ξανθόμαλλο βιολί
σε αδηφάγα παγωμένη πεδιάδα,
κι ας ξέρω ότι της λαχτάρας το χρώμα
είναι ο θρήνος κάποιου έρωτα που ωρίμασε στις τσουκνίδες ανάμεσα.
Το ίδιο και με το σαλιγκάρι: είναι κάποιου αναστεναγμού ο θρήνος, κάποιας οπλής
που θα μου έβαζε μεγάφωνο
ν’ ακούω το λαχάνιασμα του νερού στου φωτός τα τρίσβαθα.
Αν υπήρχε ο θάνατός μου,
θα έστελνα να τον βρούνε στα μάτια μου
με το πρώτο καπέλο που θα πέρναγε
ντυμένο με φτερά φλεγόμενα.
Υπάρχει μία και μόνο μία λέξη που μου ανεβάζει την τρυφερότητα,
αυτήν που ταλαντεύεται
στην άκρη της γλώσσας των ρητορευόντων.
Για μένα ουδέποτε βρέχει, μα ακόμα κι αν έβρεχε,
τα γράμματα θα ήσαν γοτθικά και μπαμπάκια στις φλόγες.
Αυτό είναι το αλκοόλ μου εμένα. Πιείτε το όσο κοιμόσαστε.
Και τούτη τη φορά θα σας οδηγήσω
στο πιο οργισμένο τοπίο επάνω στη γη,
όπου θα αιμορραγούν εκ δεξιών των κορυδαλλών οι ονειροπολήσεις.
Καμιά ελπίδα
δεν με τυφλώνει,
κι έτσι έχω μαζί μου όλα τα πείσματα και συνάμα
γέρνω πέρ’ απ’ όλες τις θάλασσες.
Έτσι κι εσείς θα καταλάβετε
ότι σωτηρία εγώ έξω από τον εαυτό μου δεν έχω,
ότι είμαι τύχη και συντυχία
γιατί ζω στις ίδιες πηγές απ’ όπου κι αυτές αναβλύζουν,
όντας δε το τολμηρότερο ζογκλερικό κουτί
φωλιάζω στων επιθυμιών τη διασταύρωση.
Και το αποκλειστικό μου φιάσκο,
το δικό μου,
αυτό του νά ’μαι εγώ απλώς ονειροπούλι,
είναι ότι ουδείς με αναγνωρίζει
ως ξεκλειδωτήρι όποιας καθαρότητας και εν γένει σαφήνειας υπάρχει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Τρίτη 27 Ιουνίου 2023
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΛΑΦΡΟ ΠΟΤΗΡΙ
VITTORIO SERENI
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΛΑΦΡΟ ΠΟΤΗΡΙ
Το βράδυ εισβάλλει στο πανάλαφρο ποτήρι
που πλησιάζεις στα χείλη.
Μια μέρα θα πούνε: τί έρωτας
ήταν εκείνος… – μα προς το παρόν
όπως του εκκρεμούς ο έρημος κούκος
που ακούγεται σ’ όλα τα δωμάτια
ολοένα δύει ο χορός των νεαρών,
στο λιβάδι μακραίνουν οι ίσκιοι.
Και πάντα μένω εγώ
από την αποδώ μεριά του ξεχασιάρικου σύννεφου
που κλείνει εντός του τη γλυκιά σου εσένα λιτότητα,
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
ΤΑΡΑΤΣΑ
VITTORIO SERENI
ΤΑΡΑΤΣΑ
Αναπάντεχα το βράδυ μάς μαζεύει παρέα.
Κι ούτε που ξέρεις πια
πού τελειώνει η λίμνη·
μόνο ένας ψίθυρος
ζυγώνει στη ζωή μας
κάτω από μια υπερυψωμένη ταράτσα.
Απόψε όλοι κρεμόμαστε
από κάποιο σιωπηρό γεγονός
μέσα σ’ εκείνη την αχτίδα του αντιτορπιλικού
που μας φωτίζει, μας ελέγχει
κι έπειτα κάνει στροφή και φεύγει,
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.