ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

 

CARLOS LATORRE

 

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

 

Η λέξη γυρεύει ουρανό σαν πουλί που διασχίζει το λιόγερμα χωρίς ν’ αφήνει λαλιά ή ίχνη,

εύθραυστο χελιδόνι φευγαλέο που ψάχνει το αιώνιο καλοκαίρι,

που μερικές φορές πεθαίνει θαμμένο στο χιόνι τού χειμώνα σε άλλο ημισφαίριο.

Η λέξη προβάλλεται σαν αλέα που εξαπολύει βέλος μακρινό του ορίζοντα,

κάνοντάς τα δυστυχώς όλα σε απόσταση αναπνοής κομμάτια και θρύψαλα.

Μερικές φορές πέφτει σε αυλάκι γόνιμης ζωής,

μερικές φορές πατάει πόδι σε άνυδρη γη,

ή τυλίγεται κούφια σε σημαία ομίχλης σε βάλτο επιδημικό.

Αυτό όμως που σαπίζει δεν είναι η αποκαλυπτική της πρόθεση μα η πεταλούδινη συσκευασία της μοιραία και θανάσιμη με τη δύναμη της δηλητηριώδους σπονδής,

ως ερμητική αναζήτηση του οντολογικού λαβύρινθου

ή ως εγκατοίκηση σε ιδεατό ψευδοβασίλειο.

Η λέξη περιγράφει τοπίο σημασιακό,

σπανίως γιαλό και θάλασσα,

ζωή ζώσα,

γαλάζιο φύλλωμα,

πηγή νερού καθάριου

ή άλλο κάλλος δημιουργημένο με τον ήλιο που ξημερώνει,

με τη νύχτα

ή με το βροχερό απομεσήμερο.

Όταν η λέξη μιλάει γι’ αγάπη, τείνει ν’ αγαπάει μόνο τον αισθητικό της αντίλαλο,

το εμμονικό τραγούδι του Αυνάνα ή τον δικό της ρυθμό,

πολύ περισσότερο από υλική εικόνα

ή αναλογία,

πολύ περισσότερο από γυναικεία επιδερμίδα είτε είναι έφηβη

είτε είναι αθώα

είτε είναι και θλιμμένη τσούλα.

Η λέξη ωστόσο είναι ρήμα, πράξη,

παραβίος,

μεταγλώσσα,

αυτοσκοπός που μια μέρα θα καταλήξει σοφή

και γυμνή,

της πάσης βλακείας σύμβαση,

αλλά μπορεί και δουλοπρέπεια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.