ΔΟΞΑ, ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΟΙΚΗΜΑΤΟΣ Ἢ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

MAX JACOB

 

ΔΟΞΑ, ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΟΙΚΗΜΑΤΟΣ Ἢ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Μὲ ἅμαξα ἐφτάσαμε στὸ ὕψωμα, κάτι δάση ἐκεῖ ὑπηρετοῦσαν ὀπτικῶς ἕνα ἡλιοβασίλεμα, ὁ πύργος ἦταν γεμάτος κολόνες καὶ ὑποστήριζε τὴν εὐδοκίμηση γερανιῶν. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἡ ὑποχρέωση νὰ παιχτεῖ τὸ συνθετικὸ ἔργο ὅλου τοῦ Σαίξπηρ. Ἐγὼ ὅμως, πιὸ μπροστά, προτοῦ μπῶ, ἀπὸ πόσες γέφυρες, ἀπὸ πόσα ὀχυρά, ἀπὸ πόσους πυργίσκους ἔπρεπε νὰ περάσω! καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ κόσμος μαζὶ ποὺ ἐφόραγε γυαλιὰ χωρὶς σκελετὸ καὶ ποὺ πρόκειται νὰ τὸν συναντήσω στὴν κορυφὴ κάποιου πύργου! αὐτοὺς τοὺς κοσμηματοπῶλες καὶ τοὺς χρυσικούς! καὶ αὐτὲς τὶς κυρίες! (Ἐδῶ ντύνονται καλύτερα ἀπ᾽ ὅ,τι στὸ Παρίσι!) Ἐπὶ τέλους! προχωράει, ἔρχεται τὸ βράδυ. Τὸ σαλόνι τοῦ πύργου τοῦ Λάνκασιρ εἶναι κάτι σὰν τὶς Βερσαλίες. Τὸ σαλόνι εἶναι γεμάτο, φούλ. Οἱ γυναῖκες εἶναι τὸ μισὸ Ὀφηλίες καὶ τὸ ἄλλο μισὸ ἀστές· ἕνας κύριος ἔχει ὄψη πάστας μὲ κόρα καρβελιοῦ ὅπως φτιάχνουν τὰ ζυμαρικὰ στὸ Στρασβοῦργο, καὶ εἶναι ὁ Ρωμαῖος, δηλαδὴ ἐγώ! Ὑπάρχουν καὶ διάφοροι ἠθοποιοὶ ποὺ σοῦ θυμίζουν τὸν Μουνὲ-Συλὺ μὲ πιτζάμες. Τὴν ἑπόμενη μέρα οἱ φίλοι διαγκωνίζονταν μπροστὰ στὴν κρυστάλλινη πόρτα ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τραπεζαρία: ἐτρώγανε ὅλη μέρα, καὶ οἱ ὑπηρέτες ἔπρεπε νὰ ἔχουνε τὸν νοῦ τους νὰ μὴ σπάσουν, νὰ μὴ διαρραγοῦν οἱ πόρτες. Καὶ ἐρωτᾶται; Τὸ ὅλον ἦταν δόξα; ἦταν διάρρηξη οἰκήματος; ἢ μήπως ἐπανάσταση;

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 

ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΠΟΙΗΜΑ

 

BRAULIO ARENAS

 

ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΠΟΙΗΜΑ

 

Την κερασιά για να ομορφύνει

με πάπυρο νεκρομαντείας

εντύθη σήμερα πρωί -πρωί

ο κόκκινος και σιωπηλός κορυδαλλός

 

Τον κορυδαλλό αυτόν επήρα μία μέρα

στα χέρια μου τα γαντοφορεμένα

και πήγαμε σ’ ένα καφέ που πήγαινα παλιά

τα φιλαράκια μου να βρω και την παλιοπαρέα

 

Εδώ και χρόνια τώρα εκείνη η κερασιά

απ’ την ορμή του τσεκουριού σωριάστη χάμω

ο κόκκινος κορυδαλλός ανάμνηση έχει μείνει

μες στη ζωή μου που ’χει μοναχά μια μέρα

 

Εντύθη σήμερα πρωί -πρωί

με πάπυρο νεκρομαντείας

ο κόκκινος και σιωπηλός κορυδαλλός

την κερασιά για να ομορφύνει

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

Η ΟΨΗ ΣΟΥ Η ΙΔΙΑ ΣΕ ΓΥΜΝΩΝΕΙ

 

BRAULIO ARENAS

 

Η ΟΨΗ ΣΟΥ Η ΙΔΙΑ ΣΕ ΓΥΜΝΩΝΕΙ

 

Σκύβεις για να κοιταχτείς

σε όλον τον κόσμο,

σκύβεις για να ζήσεις

σε όλον τον θάνατο,

σκύβεις για ν’ αρνηθείς τον εαυτό σου

σε όλα τα όνειρα.

Ένας άντρας σε τριγυρίζει:

αυτός είναι το δικό σου το βλέφαρο.

 

Στον ύπνο ξεκουράζεις

το κεφάλι σου,

την ομορφιά σου την παραδίδεις

στον θάνατο.

Για τούτον εδώ ζεις εσύ τον κόσμο.

 

Ζεις για το παρόν

δίχως παρελθόν,

το μέλλον σου το παραδίδεις

στον έρωτα.

Δεν θέλεις να μάθεις τίποτα,

τα ξέρεις όλα,

ξέρεις ότι είσαι έρωτας

και ότι αυτό σου φτάνει,

η δε όψη σου η ίδια σε γυμνώνει,

ποίηση.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

Η ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΖΩΗ

 

MAX JACOB

 

Η ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΖΩΗ

 

Τὸ τρὰμ σταματοῦσε πάρα πολὺ συχνὰ σ᾽ ἐκεῖνο τὸ ἀπομακρυσμένο προάστιο. Ἀντιλήφθηκα ὅτι ὁ ὁδηγός του κουβάλαγε στοὺς μαγαζάτορες τὶς παραγγελίες ποὺ τοῦ εἶχαν κάνει ἀπὸ τὴν πόλη. Ἕνα κοριτσάκι τράβαγε γιὰ τὸ σπίτι τοῦ ψωμᾶ ἔχοντας ζαλωθεῖ ἕναν σομιέ· ὁ φίλος μου κι ἐγώ, ἐπὶ τέλους, φτάσαμε στὸ σπίτι τοῦ Τούρκου: ἦταν ἕνα μεγάλο μπλὲ κτίριο, σὲ ὅλες τὶς πλευρὲς τοῦ ὁποίου κρέμονταν δείγματα πραγμάτων: παπλώματα, πουπουλένια μαξιλάρια κ.λπ... Ὁ Τοῦρκος φοροῦσε σοβαρὰ καὶ συγκαταβατικὰ γυαλιὰ χωρὶς σκελετό, εἶχε κοντὸ γενάκι ἀλὰ Ἑρρίκος Δ´, ἀλλὰ ἡ πήλινη πίπα, ποὺ κράταγε, καθὼς καὶ τὰ ἐκζέματα στὶς γυμνὲς του γάμπες φανέρωναν τὴν ἐθνικότητά του. Κάποιος συμφοιτητής μας εἶχε πάει πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς ἐκεῖ. Ἐκεῖ τότε ἐγὼ ἔμαθα ὅτι οἱ μαθηματικὲς συνθέσεις τοὺ Μὰξ Ζακὸμπ ἦσαν τόσο χαμηλοῦ ἐπιπέδου, ποὺ εἶχαν ἀρνηθεῖ νὰ τὶς διορθώσουν, καὶ ὅτι ὁ Τοῦρκος ἦταν ἀξιόλογος ὡς ἀνθρώπινη παρουσία, ἀληθινὸς ραφινάτος ἥρωας μυθιστορήματος. Ὁ Τοῦρκος μᾶς ἔδειξε μερικὲς μεταμφιέσεις πρὸς πώλησιν: ἕνα φράκο κομμένο πάνω σὲ παλιὰ κασμίρινη ἐσάρπα, καὶ μοῦ μίλησε γιὰ τὴν οἰκογένειά μου ποὺ χαιρόταν νὰ μαθαίνει ὅτι ἤμουν καλὰ καὶ σὲ καλὰ χέρια. Εἴκοσι φράγκα! Ὁ φίλος μου κι ἐγὼ φέρναμε ἐπὶ πάρα πολλὴ ὥρα βόλτες γύρω ἀπὸ τὸ σπίτι του  καὶ δὲν ἀποφασίζαμε νὰ τοῦ ξαναχτυπήσουμε τὴν πόρτα. Τὸ κάναμε, σὰν ἔπεσε ἡ νύχτα. Ὁ Τοῦρκος μᾶς ἄνοιξε μισὴ ὥρα πιὸ ὕστερα. Ἦταν ἀπασχολημένος μ᾽ ἔναν κύριο καὶ μὲ μιὰ κυρία ποὺ μᾶς τοὺς συνέστησε καὶ εἴδαμε ὅτι ἦσαν ἐξαιρετικὰ σικάτοι. Σήμερα ὑποψιάζομαι ὅτι ὁ Τοῦρκος ἀφιερώνεται σὲ ἐπιτηδεύματα ἐξόχως ποταπά.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 

ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΄ΝΑΙ... 2

 

ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΄ΝΑΙ... 2

ΜΕΡΑ ΠΟΥ 'ΝΑΙ...

 

ΜΕΡΑ ΠΟΥ 'ΝΑΙ...