ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΜΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ

 

ALDO PELLEGRINI

 

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ

ΜΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ

 

Η φλόγα σβήνει

ο δρόμος σπαρμένος στάχτες

γυναίκες συναλλάσσονται με τη φωτιά

οι εχθροί προελαύνουν με τα χέρια

απ’ τις πόρτες αναβλύζουνε δάκρυα

οι ποδηλάτες κυλούν επί τη βάσει ηθικών αρχών

του καθεδρικού ναού το μεγάλο όργανο

ο γκρίζος

καπνός

ένα τραγούδι κουφό

μια φλόγα θεόκουφη

η χαρά ανατινάζει τις φλέβες των αγγέλων

μουγκρητό παραισθητικό τα βήματα οδηγεί του ιερέα προς την απόλαυση

η κατάπληξη είναι κόκκινη

στον βωμό επάνω στάζει ένα υγρό

το αίμα η πτητικότητα η γυμνότητα

η γυμνότητα η αθανασία

τα μάτια σαν αστραπές, τα γρήγορα μάγουλα

τα δάκρυα δεν κυλάνε

της πτητικότητας η καταιγίδα

η αιωνιότητα παραλύει

οι ποδηλάτες τρέχουν πίσω απ’ την αδιαφορία

με τα μάτια συνοδεύει ο ιερέας τον χορό

του επιθανάτιου ρόγχου γεωμετρία

αιωρούμενη στο κέντρο του βλέμματος

υπάρχει η γυμνότητα

 

θα υπάρξει κανείς άραγε που να μπορεί να καταλάβει τούτη τη γιορτή μας;

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΠΟΛΗ

 

JULIO LLINÁS

ΠΟΛΗ

Τραγωδία;... Πόλη του επιθανάτιου ρόγχου!

Ο βαριεστημένος έχει στήσει τη σκηνή του μπρος στη θάλασσα, του δικαστή το πρόγευμα έχει εκραγεί μεν, αλλά δίχως πανηγυρισμούς και δίχως δόξα, ενώ το πρωί μας έχει φέρει μιαν αίσθηση καινούργια (: τον πυρετό της περιφρόνησης.)

Η ψυχρή σαν ψάρι μάνα περνάει μέσ’ απ’ τους δρόμους γευόμενη τις ροχάλες του Σφρίγους.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

PRIMA VENEZIANI E POI CRISTIANI

 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΣΣΙΟΣ

 

PRIMA VENEZIANI E POI CRISTIANI

 

Στὶς κτήσεις, λέει, ἐλπίζουν γιά… ἐπιείκεια…

Καί… σχέδια, λέει, δικά του ὁ πάπας κάνει…

Ἀκοῦν; Στῆς Μεσογείου ὅλη τὴ λεκάνη

ἀγέλες τὸ βρυχῶνται μορμολύκεια:

Ἑμεῖς εἴμαστε πρῶτα Βενετσιᾶνοι

κ’ ὕστερα χριστιανοί – μαρτύρια ἀνοίκεια

προβλέπονται γιὰ δυσπειθεῖς, καὶ ὀφίκια

ὅπου ξεσκονιστήρια καὶ ρουφιᾶνοι.

Κ’ ἔχει ἡ ἁλυσίδα αὐτὴ ἀπὸ χίλιους Ἥφαιστους

ἐκπονηθεῖ, ὥστε, κι ἂν γίνει σμπαράλια,

δὲν πρόκειται κανεὶς νὰ καταλάβει.

Ἐδῶ θὰ κουβαλοῦν τὶς χαζονύφες τους,

νὰ φωτογραφηθοῦνε στὰ κανάλια,

οἱ σκλάβοι, οἱ πάλι σκλάβοι, οἱ πάντα σκλάβοι.

 

ΕΔΓΑΡ ΒΑΪΛΕΪ

 

EDGAR BAYLEY

ESTA RIQUEZA ABANDONADA

Esta mano no es la mano ni la piel de tu alegría
al fondo de las calles encuentras siempre otro cielo
tras el cielo hay siempre otra hierba playas distintas
nunca terminará es infinita esta riqueza abandonada
nunca supongas que la espuma del alba se ha extinguido
después del rostro hay otro rostro
tras la marcha de tu amante hay otra marcha
tras el canto un nuevo roce se prolonga
y las madrugadas esconden abecedarios inauditos islas remotas
siempre será así
algunas veces tu sueño cree haberlo dicho todo
pero otro sueño se levanta y no es el mismo
entonces tú vuelves a las manos al corazón de todos de cualquiera
no eres el mismo no son los mismos
otros saben la palabra tú la ignoras
otros saben olvidar los hechos innecesarios
y levantan su pulgar han olvidado
tú has de volver no importa tu fracaso
nunca terminará es infinita esta riqueza abandonada
y cada gesto cada forma de amor o de reproche
entre las últimas risas el dolor y los comienzos
encontrará el agrio viento y las estrellas vencidas
una máscara de abedul presagia la visión
has querido ver
en el fondo del día lo has conseguido algunas veces
el río llega a los dioses
sube murmullos lejanos a la claridad del sol
amenazas
resplandor en frío

no esperas nada
sino la ruta del sol y de la pena
nunca terminará es infinita esta riqueza abandonada.

 

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ

 

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ

Ρένα, Πόλυ και Γιώργος: ήμασταν εκεί!

Εξαιρετική οργάνωση (με την υπογραφή του ΚΚΕ), υπέροχη βραδιά!

 

ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ

 

JULIO LLINÁS

ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ

Μια όχθη όπου εσύχναζε η πολική πριγκίπισσα.

 (Η τιμή της έχει μιανθεί.)

Ακολουθεί, στο περιθώριο των τέρψεων και των δημοσίων εξόδων, ένα ολόκληρο χωριό ξένων, που διασκεδάζουν στο κτίριο της  Μεσαιωνικής Νεολαίας.

Κομψότητα πρωτοφανής, στο δε συμβούλιο του υδρογόνου οι ερυθροί θαλαμηπόλοι έκαναν σκόνη τον λόγο να ταΐσουν την ερμίνα.

Η πριγκίπισσα υπήρξε το άνθος της Ιντελιγκέντσιας, και συνάμα  κωμική απόδειξη της βασιλείας του αστρικού κριού.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.