ΜΠΑΛΑΝΤΑ

GEORG TRAKL

ΜΠΑΛΑΝΤΑ (3)

Ο κήπος απλωνόταν αποπνιχτικός στη νύχτα.

Δεν λέγαμε τον τρόμο μας· μας έλειπε το θάρρος.

Ξυπνήσανε οι καρδιές μας από κάτι που όλο αλύχτα,

και σύξυλες εμείναν κάτω απ’ της σιωπής το βάρος.

Και μες στη νύχτα εκείνη ούτ’ έν’ αστέρι δεν ανθούσε·

ψυχή για μας δεν ήταν να μιλήσει, ν’ αντιδράσει.

Μες στο σκοτάδι μοναχά ένας δαίμονας γελούσε:

Με την κατάρα μου θα ζείτε! Υπάρχει μόνο η δράση!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΜΠΑΛΑΝΤΑ

GEORG TRAKL

ΜΠΑΛΑΝΤΑ (2)

Καρδιά πονάει και αργολειώνει· δεν τη βρίσκεις πού ’ναι:

είν’ η πατρίδα της πολύ-πολύ μακριά από δω –

αλλόκοτη πως έχει λεν την όψη όσοι τη δούνε.

Η νύχτα κλαίει και θρηνεί σε κάποια εξώπορτα, ω!

Στη μαρμαρένια σάλα μέσα ανάβουν, καίνε φώτα –

αποπνιξία, αποπνιξία! Ποιός να πεθαίνει εδώ;!

Και κάποιος ψίθυρος Ω, μα δεν θα ρθείς; σαν να ερώτα.

Η νύχτα κλαίει και θρηνεί σε κάποια εξώπορτα, ω!

Καυτά αναφιλητά: το φως, ω, νά ’βλεπε η ψυχή σου!

Σκοτάδι, σκοτεινιά έπεσε παντού: κι εκεί κι εδώ –

λυγμοί καυτοί: αδελφέ, παρακαλέσου, προσευχήσου!

Η νύχτα κλαίει και θρηνεί σε κάποια εξώπορτα, ω!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

GEORG TRAKL

ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΕΑΡ

Στην ώρα που βαθαίνει πια το μεσημέρι
σ' έναν παλιόβραχο είχα πάει και καθίσει.
Μ' ενδύματα λαμπρότατα -η ώρα τό 'χε φέρει-
τρεις άγγελοι ορθοί στου ήλιου στέκονταν τη βρύση

Μπροστά μου εκεί. Ω άνοιξη, όλο μ' έγνοιες και μεράκια!
Γύρω έλειωναν τα τελευταία χιόνια ανάρια,
και τρεμοπαίζαν της σημύδας τα μαλλάκια
στης λίμνης τα ψυχρά νερά και τα καθάρια.

Γαλάζια από τον ουρανό κατέβαινε αύρα -
και να κυλάει ένα σύννεφο μαζί της είδα.
Στα ουράνια εκεί που κοίταγα με ονείρου λαύρα
γονατιστοί οι άγγελοι ήσαν μπρος σε μια ηλιαχτίδα.

Πουλί θαυμάσιους μύθους να λαλεί είχε αρχίσει
που το βαθύ τους νόημα ήξερα να πιάνω.
Μα πριν η πρώτη σου η λαχτάρα εσέ ηρεμήσει,
εγώ έπρεπε πια να πεθάνω, αχ, να πεθάνω.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

CRUCIFIXUS

GEORG TRAKL

CRUCIFIXUS

Είναι ο Θεός. Στα πόδια του ο κάθε φτωχός γονατισμένος

το κάτοπτρο της χθόνιας ειμαρμένης του θωρεί, τους πόνους·

ωχρός Θεός, στη χλεύη ζει και στις φτυσιές, βεβηλωμένος·

τετέλεσται θα πει στον λόφο που ’χουν για τους δολοφόνους.

Μπρος στα μαρτύρια της σάρκας του η φτωχολογιά το γόνυ

κλίνει, και η ταπεινότητά της γίνεται μ’ εκείνον ένα·

στον θάνατο, στη νύχτα η τελευταία του ματιά σηκώνει

φρονήματα απ’ τον πόθο τον ψυχρό του θάνατου κλεμμένα·

αχ, ν’ άκουγε –των γήινων οστών το σύμβολο– να κάνει

την πύλη στον παράδεισο της φτώχειας (και ανοιχτή να μένει)

το που ’χει νύχτα ή θάνατο δικό του αγκάθινο στεφάνι

και που χλομοί άγγελοι το χαιρετούν και όλοι οι πεθαμένοι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

GEORG TRAKL

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στον δρόμο ο ξένος – κοιταζόμαστ’ οι δυό μας,

κι εκεί τα κουρασμένα μάτια μας ρωτάνε:

στη ζωή σου τί έχεις κάνει; Μα για το καλό μας

ήρεμα! Τα παράπονά σου άσ’ τα να πάνε!

Τα πάντα γύρω μας παγώνουνε στο χώμα.

Τα σύννεφα κουρέλια γίνονται στα μάκρη.

Νομίζω πολύ δεν θα ρωτάμε ακόμα·

κανείς δεν θα μας πάει στης νυχτός την άκρη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.