ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ: Αυγούστου 2018

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Σ’ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ ΠΟΙΗΤΗ

JORGE LUIS BORGES

Σ’ ΕΝΑΝ ΠΑΛΙΟ ΠΟΙΗΤΗ

Στον κάμπο περπατάς που ορίζει την Καστίλλη,

μα δεν τον βλέπεις μάλλον. Σ’ ένα μπερδεμένο

χωρίο του Ιωάννη έχεις τον νου συγκεντρωμένο

και ίσα-ίσα μόνο πρόσεξες την κίτρινη ύλη

του ηλίου. Φως αμυδρό παραληρώντας πέφτει,

ενώ στην ούγια της Ανατολής προβάλλει

εκείνη η λοίδορη, η άλικη σελήνη ως άλλη

μορφή ίσως της Οργής που πλέχει στον καθρέφτη.

Το βλέμμα υψώνεις, την κοιτάς. Κι εκεί με χάρη

δικό σου κάτι ανάβει για να σβήσει. Ακόμη

την κεφαλή σου με την πολιά της κόμη

κρατάς γερμένη προχωρώντας, όμως δίχως

πια να θυμάσαι τι έλεγε ο παλιός σου ο στίχος:

Στο μνήμα του αιμορραγούσε το φεγγάρι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

El segundo crepúsculo.
La noche que se ahonda en el sueño.
La purificación y el olvido.
El primer crepúsculo.
La mañana que ha sido el alba.
El día que fue la mañana.
El día numeroso que será la tarde gastada.
El segundo crepúsculo.
Ese otro hábito del tiempo, la noche.
La purificación y el olvido.
El primer crepúsculo…
El alba sigilosa y en el alba
la zozobra del griego.
¿Qué trama es ésta
del será, del es y del fue?
¿Qué río es éste
por el cual corre el Ganges?
¿Qué río es éste cuya fuente es inconcebible?
¿Qué río es éste
que arrastra mitologías y espadas?
Es inútil que duerma.
Corre en el sueño, en el desierto, en un sótano.
El río me arrebata y soy ese río.
De una materia deleznable fui hecho, de misterioso tiempo.
Acaso el manantial está en mí.
Acaso de mi sombra
surgen, fatales e ilusorios, los días.