ΠΙΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΚΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

ALFRED KOLLERITSCH (1931)

ΠΙΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΚΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

Πιο απερίγραπτο κι απ’ το κέντρο της γης

είναι που δεν λες τίποτα.

Όταν με κοιτάς βιαστικά, φευγαλέα,

το δωμάτιο χωρίζεται

και δύο τεμνόμενα επίπεδα

σε εγκλωβίζουν.

Στο τραπέζι, μπροστά μας, ο πάγος

είναι σκληρός,

τα ποτήρια και τα πιάτα

σπάνε.

Ό,τι φανέρωσα,

με το φως κάτω από τα βλέφαρα,

το τρως τραγανιστά από μένα

δίχως να το πιάνεις με το χέρι.

Αύριο, λέω έπειτα, αύριο

θά ’ναι ίσως όλα αλλιώς,

ο πάγος σύννεφο,

τα ποτήρια και τα πιάτα τραγούδι.

Το δωμάτιο

θα σε σκάβει

και ένα σμάρι προτάσεις

θα κρώζουνε πανευτυχείς.

Αυτά σου είπα

σαν να μην μπορούσα

να σ’ τα πω ποτέ μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΚΟΥΖΙΜΟΝΤΟ!

SALVATORE QUASIMODO

CAVALLI DI LUNA E DI VULCANI

Isole che ho abitato
verdi su mari immobili.

D'alghe arse, di fossili marini
le spiagge ove corrono in amore
cavalli di luna e di vulcani.

Nel tempo delle frane
le foglie, le gru assalgono l'aria:
in lume d'alluvione splendono
cieli densi aperti agli stellati;

le colombe volano 
dalle spalle nude dei fanciulli.

Qui finita è la terra:
con fatica e con sangue
mi faccio una prigione.

Per te dovrò gettarmi 
ai piedi dei potenti,
addolcire il mio cuore di predone.

Ma cacciato dagli uomini,
nel fulmine di luce ancora giaccio
infante a mani aperte,
a rive d'alberi e fiumi:

ivi la latomia d'arancio greco
feconda per gli imenei dei numi.

ΣΑΝΓΚΟΥΙΝΙ

JACQUES PRÉVERT

ΣΑΝΓΚΟΥΙΝΙ

Αστραπή το φερμουάρ στα νώτα σου εγλίστρησε

Κι όλη η μπόρα η ευτυχής του ερωτευμένου σου κορμιού

Στης σκιάς τη μέση ακριβώς

Εξάστραψε μεμιάς

Και το ρούχο σου στο λούστρο του δαπέδου πέφτοντας

Έκανε το θόρυβο που κάνει

Και μια πορτοκαλόφλουδα επάνω σε χαλί στρωμένο

Μα κάτω από τα πόδια μας

Τα μαργαριταρένια του κουμπιά τσακίζονταν

Σαν νά ’τανε κουκούτσια

Σανγκουίνι

Ωραίο φρούτο

Η αιχμή του στήθους σου

Μια νέα ανίχνευσε γραμμή της ευτυχίας

Μέσα στην παλάμη μου

Σανγκουίνι

Φρούτο ωραίο

Της νύχτας ήλιος

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΡΟΣΑ ΓΡΑΣΙΕΛΑ ΚΑΡΡΕΤΤΟ!

ROSA GRACIELA CARRETTO

NO, NO SON LOS PÁJAROS

    “Si no son los pájaros cubiertos de cenizas,

    si no son los gemidos que golpean las ventanas de la boda

    serán las delicadas criaturas del aire”…

        PANORAMA CIEGO DE NUEVA YORK,

        Federico García Lorca.

No, no son los pájaros.

Es el galope incesante de la codicia,

que enciende las pupilas.

La frente en alto, tenso el cuello

del buscador de fama y dinero.

Como el labrys de Rhea, doble el filo,

es un radar sin rumbo fijo

hasta avistar el objetivo.

Pasos frenéticos  que aniquilan  identidades.

¡Llegar primero!

Porque el segundo, ya no existe.

Trepar por sobre la muchedumbre

en pos del podio o el cárdeno tapete,

No importa si eso significa, resignación.

Llegar a casa sin tiempos para templarse.

Se teñirán los cristales: el whisky es todo,

para tapar el cansancio de los músculos y

 borrar la áspera textura de la cavidad bucal.

Criaturas insomnes de la noche

empeñadas en la mejor estrategia.

Criaturas insomnes de la noche

soportando el tedio de tácticas ajenas.

La vida en cobijos subterráneos;

no se muestra.

El escenario de luces fastuosas;

maqueta de irrealidad;

enarbola el Sueño.

ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΟΣ

ΓΙΟΥΣΕΦ ΑΜΠΟΥ ΓΙΧΕΑ

ΕΙΜΑΙ ΣΥΡΟΣ

Είμαι Σύρος.

Είμαι εξόριστος μέσα κι έξω απ’ την πατρίδα μου

και βαδίζω με πρησμένα πόδια στις λεπίδες.

Είμαι Σύρος: Σιίτης, Δρούζος, Κούρδος, Χριστιανός,

είμαι Αλαουίτης, Σουνίτης και Κιρκάσιος.

Η Συρία είναι η γη μου.

Η Συρία είμαι εγώ.

Η φατρία μου είν’ η μυρωδιά της πατρίδας μου

στο χώμα μετά τη βροχή

και η Συρία μου είναι η μόνη θρησκεία.

Είμαι γέννημα αυτής της γης — όπως τα μήλα, οι ελιές,

τα ρόδια, οι πικραλίδες, η μέντα, οι κάκτοι, τα σύκα και τα σταφύλια…

Σε τι χρησιμεύουν οι θρόνοι σας,

ο αραβισμός σας,

τα ποιήματα

και οι ελεγείες σας;

Θα φέρουν πίσω οι λέξεις σας το σπίτι μου

κι αυτούς που σκοτωθήκαν

κατά λάθος;

Θα στεγνώσουν δάκρυ σε αυτό το έδαφος;

Είμαι γιος κείνου του πράσινου παράδεισου,

της γενέθλιας πόλης μου∙

μα σήμερα, ψοφάω απ’ την πείνα και τη δίψα.

Το καταφύγιό μου είναι οι άγονες σκηνές στον Λίβανο και στο Αμμάν∙

όμως, δεν θα με θρέψει άλλη γη

τους σπόρους της — εκτός απ’ την πατρίδα μου∙

κι ούτε όλα τα σύννεφα

στον ουρανό

δεν θα σβήσουν τη δίψα μου.

Μετάφραση: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος.