ΕΙΣ ΙΤΑΛΙΚΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΝ

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

ΕΙΣ ΙΤΑΛΙΚΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΝ

Ο Κήμος Μενεδώρου,                Ιταλιώτης νέος,
τον βίον του περνά        μέσα στες διασκεδάσεις·
ως συνειθίζουν τούτο                οι απ’ την Μεγάλη Ελλάδα
μες στα πολλά τα πλούτη                αναθρεμένοι νέοι.

Μα σήμερα είναι λίαν,                παρά το φυσικό του,
σύννους και κατηφής.                Κοντά στην παραλίαν,
με άκραν μελαγχολίαν                βλέπει που εκφορτώνουν
τα πλοία με την λείαν                εκ της Πελοποννήσου.

Λάφυρα ελληνικά·                        η λεία της Κορίνθου.

A σήμερα βεβαίως        δεν είναι θεμιτόν,
δεν είναι δυνατόν        ο Ιταλιώτης νέος
νάχει για διασκεδάσεις                καμιάν επιθυμίαν.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ

FERNANDO DE VILLENA

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΟΣ

Γενιές και γενιές τώρα πια

της Ακρόπολης τα τζιτζίκια

έχουν διδάξει στους Αθηναίους

την τέχνη του ζην χωρίς φιλοδοξίες.

Δύο αυτοκρατορίες κατάκτησαν αυτή τη γη,

πλην όμως και οι δύο τους νικήθηκαν από τη χάρη της,

από τη γαλήνη του αίθριου ουρανού της

και από των ακτογραμμών της το εύγλωττο γαλάζιο.

Και τώρα πάλι

το ταμάχι κάτι εμπόρων

ζητάει να σκλαβώσει όλη την Ελλάδα,

να υποθηκεύσει τις προαιώνιες πέτρες της,

τους αμφορείς της και τ’ αγάλματά της.

Ανάγκη και πάλι οι παίδες των Ελλήνων

ν’ αγωνιστούνε για τη Σαλαμίνα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

*************

EXHORTACIÓN AL PUEBLO GRIEGO

De generación en generación,
las cigarras de la Acrópolis
han enseñado a los atenienses
el arte de vivir sin ambiciones.

Dos imperios ganaron esta tierra,
pero fueron vencidos por su gracia,
por su cielo sereno
y el azul elocuente de sus costas.

Y sin embargo ahora
la codicia de algunos mercaderes
pretende esclavizar toda la Hélade,
hipotecar sus piedras seculares,
sus ánforas y estatuas.

¡Necesario es de nuevo
Luchar por Salamina!

ΕΞΗΓΗΣΗ

Η γνώμη μου για τα "μνημονιακά" είναι γνωστή στους φίλους μου. Και δεν πρόκειται να αλλάξει. Κάποιοι συμφωνούν μαζί μου και κάποιοι διαφωνούν μαζί μου. Έτσι έχουν τα πράγματα. Και πάντως δεν πρόκειται να τσακωθώ ή να πλακωθώ ή να κόψω σχέσεις με τους φίλους μου εκείνους που έχουν διαφορετική γνώμη. Σε λίγο καιρό όλα τούτα θα είναι για όλους αυτό που είναι ούτως ή άλλως τώρα: γραφικότητες. Συμπάθιο - ανοίξαμε και κλείσαμε. Γι' αυτό ας απολαύσουμε τον Γιάννη Λογοθέτη να τραγουδάει για καθολικής σημασίας πράγματα - όχι για δουνουτουδιές...

ΜΑΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΑΝΑ

   στη Σοφία Βαϊνά

Οι ρήτρες σου με πόνο πιστωμένες

και καταξίωση, λιτά, σφικτά δοσμένη!

Το πλήρωσες για να σε πούνε μάνα

μα η θέληση στην όψη χαραγμένη

για μια ζωή καινούρια, να χαρίσεις!

Kόμιστρα, εννιά μηνών και αγώνα

του γόνου, το χαμόγελο να λάμψει

μέσα στου πόνου την αιμάτινη σεντόνα!!

Δέκα του Μάη σ’ έβαλαν στη λίστα

τάχα την έννοια σου, νεροσυρμή να πάρει

μα εσένα το μυαλό ένα λογάει

πως να γιατρέψεις τον ίμερο του Πάρη

στους βόθρους σου, ν’ ανθίσει ένα θαύμα

θριάμβου μήνυμα στους πάτρωνες να δώσεις

μητέρα των θεών και των ανθρώπων

ποτέ δε σκέφτηκες, τα θεία να προδώσεις!!!

Αθήνα 10.5.2015

ΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

ΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΔΓΑΡΔΟ ΔΟΝΑΤΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο EDGARDO DONATO: EL CHAMUYO

1945: Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΗΣ 9ης ΜΑΪΟΥ 1945

The Moscow Victory Parade of 1945 was a victory parade held by the Soviet army (with a small squad from the Polish army) after the defeat of Nazi Germany in the Great Patriotic War. It took place in the Soviet capital of Moscow, mostly centering around a military parade through Red Square. The parade took place on a rainy June 24, 1945, over a month after May 9, the day of Germany's surrender to Soviet commanders.

ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΠΙΛΙΑ!

GUILLERMO PILÍA 


ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

Οκτώ ώρες μελέτη την ημέρα: τότε που

μου μάθαιναν γράμματα οι δάσκαλοί μου — φοιτητής εγώ

των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών. Πόσα

πρωινά, πόσες νύχτες, πόσα και πόσα απογεύματα

με ήλιο και βροχή σκυμμένος

πάνω από τον Πίνδαρο και τον Βιργίλιο…

Τόση ξερή γραμματική μπας και γράψω

δυό-τρεις λέξεις, δάσκαλοί μου, ή κάτι στίχους

ελαφρώς περιπετειώδεις. Τί θλιβεροί οι μήνες, εκεί οπού

περίμενα τις εξετάσεις, επαναλαμβάνοντας

αόριστους βήτα και κλίσεις ονομάτων… Και όμως, ναι,

τί λαχτάρα αυτή που νιώθω τώρα να πάω να δανειστώ

βιβλία που δεν είμαι πλέον υποχρεωμένος να διαβάσω…

— Κι αν σήμερα ο καθηγητής των Ελληνικών

που τόσο αγαπούσα δεν υπάρχει, ούτε και των Λατινικών

που με τρομοκρατούσε, και αν ακόμα και οι δυό τους

είναι πια γη και σποδός, όμοιοι με τις νεκρές τους τις γλώσσες …

εγώ είμαι, δάσκαλοί μου, εσείς: είμαι ο γιός σας

που δίπλα σας διδάχτηκε να νοσταλγεί

το φως το αρχαίο, αλλά όχι για να πεθάνει· είμαι ο δικός σας γιός

που μαζί με τον Πίνδαρο και τον Βιργίλιο σας θυμάται σήμερα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

******

LOS MAESTROS

Ocho horas diarias de estudio: era el tiempo
que me recomendaban los maestros, en mis años
de estudiante de griego y latín. Cuántas
mañanas, cuántas noches, cuántas tardes
de sol o de lluvia sobre Píndaro y Virgilio...
Tanta seca gramática para escribir
estas tres palabras, maestros, algunos versos
medianamente venturosos... Qué tristes meses
aguardando un examen, repitiendo
aoristos y declinaciones... Pero también,
qué añoranza siento ahora al recorrer los lomos
de libros que hoy no tengo obligación de leer...
—Si hoy ya no existe el profesor de griego
al que tanto quería, el de latín
que me aterrorizaba, si ambos son
hierba y sonido, igual que lenguas muertas...
Yo soy también vosotros, maestros: soy el hijo
que aprendió a vuestro lado la nostalgia
de la luz antigua, pero no a morir; el hijo
que hoy en Píndaro y Virgilio os recuerda.